بررسی اثر برنامه¬های توسعه بر تحولات مکانیزاسیون ایران

هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثر برنامه­های توسعة بر تحولات مکانیزاسیون و اشتغال در بخش کشاورزی ایران است. برای این منظور از رهیافت الگوسازی سری زمانی استفاده شده است. بر اساس نتایج برازش الگوی VEC، جانشینی میان نهاده­های ماشین و نیروی کار تأیید می‌شود. به طور کلی یک واحد ضریب مکانیزاسیون معادل اشتغال یک میلیون نفر نیروی کار در بخش کشاورزی ایران است. همچنین نتایج الگو بیانگر آن است که اجرای برنامه­های توسعة مکانیزاسیون بر بهبود وضعیت آن مؤثر بوده، اما فاصلة زیاد هدف­های برنامه با عملکرد آن گویای ناکارآمدی در دستیابی به چشم انداز برنامه­هاست. با وجود این، اجرای صحیح برنامه­های توسعه و دستیابی به اهداف آن، یکی از راه‌های رسیدن به مکانیزاسیون در سطح مطلوب خواهد بود.