بررسی اثر ویژگی‌های گزارشگری مالی بر کاهش توانایی پیش‌بینی مدل‌های ورشکستگی

پیش‌بینی ورشکستگی پدیده‌ای است که مورد توجه فزاینده سرمایه‌گذاران،بانک‌ها و موسسات مالی و اعتباری قرار گرفته است. از آنجا که نشانه‌های بالقوه ورشکستگی ماهها قبل از این که ورشکستگی به طور واقعی نمایان گردد قابل درک است،  پیش‌بینی به موقع و صحیح این رویداد فرصتی را در اختیار مدیران و اعتبار‌دهندگان جهت انجام فعالیت‌های بازدارنده قرار می‌دهد. هدف این مقاله، بررسی تاثیر ویژگی‌های متفاوت گزارشگری مالی شامل روش‌های متفاوت گزارشگری انتخابی توسط مدیریت، اهمیت دارایی‌های نامشهود و شناسایی زیان بر توان پیش‌بینی مدل‌های ورشکستگی است. برای این منظور با استفاده از اطلاعات مالی 128 شرکت(1105مشاهده) پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، شامل55 شرکت ورشکسته و 73 شرکت غیرورشکسته، طی سالهای 1382تا 1390 فرضیه‌های تحقیق مورد آزمون قرار گرفت. یافته‌ها نشان می‌دهد توانایی پیش‌بینی ورشکستگی مدل‌های مبتنی بر نسبت‌های مالی با دو ویژگی روش‌های متفاوت گزارشگری مالی و اهمیت دارایی‌های نامشهود کاهش و با ویژگی گزارش زیان افزایش می‌یابد.