بررسی ارتباط بین کیفیت حسابرسی و کارایی سرمایه‎گذاری

به‎دنبال تفکیک مدیریت شرکت‎ها از مالکیت آنها و ایجاد مسائل نمایندگی و نیز، افزایش عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و مالکان، موضوع کیفیت خدمات حسابرسی اهمیت بسیار زیادی یافته است و می‎تواند همچون ابزار مراقبت از منافع گروه‎های ذینفع عمل کرده و زمینۀ استفاده صحیح مدیریت از منابع برای سرمایه‎گذاری بهینه با هدف حداکثرسازی ثروت مالکان را فراهم کند. این پژوهش با هدف مطالعۀ جنبه‎ای از پیامدهای اقتصادی جایگاه خدمات حسابرسی در ایران، به بررسی ارتباط بین کیفیت حسابرسی و کارایی سرمایه‎گذاری در شرکت‎های پذیرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران می‎پردازد. برای تعیین کیفیت حسابرسی از چهار شاخص تخصص حسابرس در صنعت، شهرت حسابرس، دورۀ تصدی حسابرس و استقلال حسابرس و به‎منظور محاسبۀ کارایی سرمایه‎گذاری از مدل ریچاردسون (2006) استفاده شده است. هدف پژوهش از نوع کاربردی و روش آن از نوع همبستگی و پس‎رویدادی است. با بهره‎مندی از روش نمونه‎گیری حذفی و با اعمال شرایط انتخاب نمونه، تعداد 100 شرکت نمونه برای دورۀ زمانی 1390- 1385 انتخاب شد. برای آزمون فرضیه‎های پژوهش از روش داده‎های ترکیبی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‎دهد در کل بین کیفیت حسابرسی و کارایی سرمایه‎گذاری ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. بدین ترتیب، بهبود کیفیت حسابرسی با کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیریت و سرمایه‎گذاران و برطرف کردن مشکلات نمایندگی، به‎افزایش کارایی سرمایه‎گذاری منجر می‎شود.