بررسی ارتباط خودکارآمدی سالمندان مبتلا به پرفشاریِ خون با رفتارهای خودمراقبتی

زمینه و هدف: کنترل میزان پرفشاری خون ازطریق رفتارهای خودمراقبتی، موجب کاهش مرگ‌ و میر و ناتوانی ناشی از بیماری‌های قلبی می‌شود. خودکارآمدی، تعیین‌کننده‌ی بسیار قوی برای تغییر و یا ایجاد رفتارهای خودمراقبتی می‌باشد. این مطالعه، به بررسی ارتباط خودکارآمدی سالمندان مبتلا به پرفشاری خون با رفتارهای خودمراقبتی شهر قم در سال1392 پرداخته ‌است. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی-تحلیلی درمیان 130 نفر از سالمندان مبتلا به پرفشاری خون شهر قم که به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب‌شده‌، انجام‌گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، شامل دستگاه فشارسنج عقربه‌ای و پرسش‌نامه بود. داده‌ها از طریق آزمون‌های ناپارامتریک من ویتنی و کروسکال والیس با نرم‌افزارSPSS-18 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته‌اند. یافته‌ها: میانگین نمره‌ی خودکارآمدی درکل آزمودنی‌ها2/16±40 درصدکل نمره‌ی خودکارآمدی بوده‌است. میانگین خودکارآمدی در مردان، به-طور معناداری بیشتر از زنان بود(03/0 P=) و بین خودکارآمدی با شغل، میزان تحصیلات و وضعیت تاهل رابطه‌ی معناداری یافته‌نشده‌است(05/0 P>). خودکارآمدی سالمندان با عملکرد خودمراقبتی (003/0 P= )، فشارخون سیستولی(0001/0 P= ) ودیاستولی (004/0P= ) آنان ارتباط معناداری‌داشت. نتیجه‌گیری: سالمندان مبتلا به پرفشاری خون، از خودکارآمدی ضعیفی در ارتباط با رفتارهای خودمراقبتی برخورداربوده و باتوجه به‌این‌که بین خودکارآمدی و رفتار، ارتباط معناداری وجوددارد، لذا جهت تغییر و یا اتخاذ رفتار، توجه به مقوله‌ی خودکارآمدی قابل توجه است.