بررسی الگوی الکتروفورتیکی پروئینهای سرم خون گاومیشهای بومی خوزستان

هدف : تعیین مقادیر مرجع پروتئینهای سرم خون گاومیشهای بومی خوزستان. حیوانات : صد و پنجاه و چهار راس گاومیش نر و ماده بالغ و نابالغ. روش : خونگیری از ورید و داج ، سنجش پروتئین نام سرم خون به روش بیوره و تفکیک پروتئینها سرم خون به روش الکتروفورز ژل آگارز. تجزیه و تحلیل آماری : آنالیز واریانس دو طرفه و آزمون حداقل اختلاف معنی‌دار برای مقایسه میانگین پروتئینهای مختلف در میان گاومیشهای نر و ماده و بالغ و نابالغ نر و نیز بالغ و نابالغ ماده، آنالیز رگرسیون با دو متغیر مستقل سن و جنس برای مقایسه درصد پروتئینها در گاومیشهای نر و ماده و گاومیشهای بالغ و نابالغ نتایج چهار فرکسیون پروتئینی آلبومین و آلفا، بتا و گاماگلوبولین تفکیک گردید. میزان گاماگلوبولین در جنس ماده به طور معنی‌داری بیشتر از جنس نر می‌باشد. میانگین بتا و گاما گلوبولین در گروه بالغ نسبت به گروه سنی نابالغ و میانگین میزان آلفاگلوبولین در گروه سنی نابالغ نسبت به گروه سنی بالغ به طور معنی داری بالاتر می‌باشد. میانگین میزان آلفاگلوبولین در نرهای باغ به طور معنی‌داری کمتر از نرهای نابالغ می‌باشد. میانگین میزان گلوبولین تام و بتا و گاماگلوبولین در بالغ های ماده به طور معنی‌داری بالاتر از نابالغ‌های ماده و میزان آلفاگلوبولین و آلبومین در ماده‌های نابالغ به طور معنی‌داری بالاتر از بالغ‌های ماده می‌باشد. گاماگلوبولین و گلوبولین تام در بالغ‌های ماده بیشتر از بالغ و نابالغ‌های نر می‌باشد. نتیجه‌گیری : پروتئینهای سرم خون گاومیشهای بومی خوزستان از چهار فرکسیون آلبومین، آلفا، بتا و گاماگلوبولین تشکیل گردیده است. میزان پروتئینهای سرم خون متاثر از سن می‌باشد. بدین معنی که با افزایش سن میزان بتا و گاماگلوبولین افزایش اما میزان آلبومین و آلفاگلوبولین کاهش می‌یابد. در بین گلوبولین‌های سرم خون تنها گاما گلوبولین تحت تاثیر جنس قرار دارد و در جنس ماده از میزان بالاتری برخوردار می‌باشد.