بررسی انتقادی مدل تبیین وحدت بخش

هدف این مقاله پرداختن به یکی از موضوعات مهم فلسفه ی علم یعنی مسأله ی تبیین علمی است.این مسأله قدمتی تاریخی دارد و همه ی مدل های معاصر تبیین ایده ی اصلی خود را از فلاسفهگذشته، از میل تا ارسطو، گرفت هاند. ما در این مقاله با صر فنظر از بح ثهای تاریخی این مسأله صرفاًبه بررسی پار های از مد لهای معاصر و از جمله مدل وحد تبخش م یپردازیم. مهم ترین مدل معاصرهمپل است که اید هی اساسی آن این است که تبیین استدلال است. گرچه این D-N تبیین مدلمدل محور همه بحث های تبیینی پس از خود است اما از پاسخ گویی به بعضی ایرادات جدی وارد برآن، از جمله مسأله ی عدم تقارن، بی ربطی، و تعمیم های تصادفی ناتوان است. یکی از مدل هایتبیینی که در پی حل این مسائل مطرح شد مدل وحد تبخش کیچر است. طبق مدل وحدت بخشیکه اولین بار توسط فریدمن مطرح شد یک تبیین خوب باید به افزایش فهم ما از جهان منجر شود.بحث طر حهای استدلالی کیچر بستری است که او تبیین را بر آن بنا م یکند که طبق آن م یتوان بااستفاده از تعداد کمی از طر حهای استدلالی، تعداد زیادی از باورها را تبیین کرد. هر چند کیچر مدلخود را به خوبی بسط م یدهد، اما عملاً مسأله به این سادگی نیست و با اعترا ضهایی مواجه م یشود،از جمله اینکه ارتباط بین وحدت بخشی و فهم ارتباط روشنی نیست. در نتیجه شاید بهترین راه برایتبیین پدیده ها توسل به پلورالیزم در این زمینه باشد.