بررسی اپیدمیولوژیک خشونت محل کار نسبت به دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال 1389

مقدمه و اهداف: در اغلب موارد دانشجویان پرستاری در بالین مورد خشونت فیزیکی و کلامی قرار می‌گیرند. اگر چه در مطالعات قبلی خشونت علیه پرستاران مورد بررسی قرار گرفته است ولی با این حال توجه بسیار کمی به بررسی خشونت نسبت به دانشجویان پرستاری شده است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع و ابعاد خشونت محل کار نسبت به دانشجویان پرستاری در محیط بالینی است. روش کار: در این مطالعه توصیفی، 271 دانشجوی پرستاری با روش سرشماری شرکت کردند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌ای که با روش اعتبار محتوا و آزمون و آزمون مجدد مورد پایایی و روایی قرار گرفت، جمع‌آوری گردید. نتایج: به طور کلی به ترتیب 9/74 % و 38/7% از دانشجویان سابقه خشونت کلامی، فیزیکی را در طی سال گذشته داشتند. اکثر خشونت‌های فیزیکی توسط بیماران صورت گرفته بود در حالی که بیشتر خشونت کلامی توسط همراهان بیمار صورت گرفته بود. به ترتیب بیشترین پاسخ به خشونت کلامی و فیزیکی این واکنش بود که "متقابلاً داد و بیداد کردم" و "به مربی یا مافوق خود گزارش دادم". از دیدگاه دانشجویان پرستاری شایع‌ترین عامل مساعدکننده خشونت محل کار، کمبود آگاهی مردم در خصوص وظایف دانشجو در بیمارستان‌ها بود. بین جنس و ترم تحصیلی دانشجویان با خشونت رابطه معنی داری یافت نشد. نتیجه‌گیری: دانشجویان پرستاری اغلب در محیط کارآموزی مورد خشونت قرار می‌گیرند. باید راه‌های پیشگیری از خشونت و همچنین نحوه واکنش به خشونت به دانشجویان پرستاری آموزش داده شود و این مباحث در سرفصل درسی دانشجویان پرستاران گنجانده شود.