بررسی تأثیر آموزش برنامه‌ریزی عصبی-کلامی بر سلامت روان پرستاران بخش‌های ویژه شهر ارومیه

پیش‌زمینه و هدف: سلامت پرستاران ازجمله سلامت روان پرستاران به‌عنوان ارائه‌دهندگان خدمات مراقبتی از بیماران در کیفیت خدمات آنان بر بیماران تأثیرگذار است. این تحقیق به‌منظور تعیین تأثیر  آموزش برنامه‌ریزی عصبی-کلامی بر سلامت روان پرستاران انجام یافته است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی (طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون) با گروه کنترل می‌باشد. نمونه‌های این مطالعه، 60 نفر از پرستاران بخش‌های ویژه است که به روش سرشماری انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. جهت سنجش سلامت روان از پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی گلدبرگ استفاده شد. گروه مداخله به تعداد هشت جلسه سه‌ساعتی تحت آموزش برنامه‌ریزی عصبی کلامی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون تی گروه‌های مستقل مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که پیش از اجرای مداخله بین میانگین نمرات سلامت روان پرستاران و حیطه‌های آن تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. بعد از آموزش برنامه‌ریزی عصبی-کلامی، میانگین نمره کلی سلامت روان، علائم جسمانی سازی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی و افسردگی شدید در پرستاران گروه مداخله به شکل معنی‌داری نسبت به گروه کنترل بهبود یافته است (05/0 P<). نتیجه‌گیری: آموزش و یادگیری برنامه‌ریزی عصبی-کلامی بر سلامت روان پرستاران و بر کلیه مؤلفه‌های آن، تأثیر مثبت داشت. لذا پیشنهاد می‌گردد که آموزشان.آل.پی به‌عنوان دوره‌های آموزشی مصوب جهت ارتقای سلامت روان کلیه پرستاران اجرا گردد.