بررسی تأثیر برنامه‌های مدون آموزش مداوم در میزان آگاهی پزشکان عمومی

سابقه و هدف: آموزش مداوم پزشکی به عنوان امری ضروری جهت حفظ و ارتقاء مهارت‌های فارغ التحصیلان پزشکی محسوب شده و بر این اساس برنامه‌های آموزش مداوم جامعه پزشکی با هدف ارتقاء دانش ومهارت‌های شغلی و بهبود ارائه خدمات بهداشتی- درمانی در کشور در حال اجرا می‌باشد. اکنون پس از گذشت چند سال از شروع برنامه‌های آموزش مداوم، این پرسش در مورد اثر بخشی آموزش‌های مذکور و راه‌کارهای بهینه نمودن آن مورد توجه می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان دانش شرکت کنندگان در برنامه‌های آموزش مداوم و نیز میزان آن پس از برگزاری برنامه‌های آموزش مداوم می‌باشد. مواد و روش‌ها: جامعه مورد مطالعه تمامی پزشکان عمومی بودندکه طی بهار سال 1385 در برنامه‌های مدون آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی مازندران (شهرستان ساری) شرکت داشتند. روش نمونه‌گیری سرشماری بود. ابزار سنجش در این مطالعه پرسش‌نامه های خود ایفا و چند گزینه‌ای بود که علاوه بر سوالات دموگرافیک، میزان آگاهی شرکت کنندگان را نسبت به موضوعات ارائه شده در بازآموزی‌ها می‌سنجید که پایایی آن با روش آزمون مجدد با85/0 r= و روایی آن توسط چند تن از اساتید رشته تخصصی مذکور و برگزارکنندگان بازآموزی تایید شده بود. پرسش‌نامه ها قبل از برگزاری برنامه‌ها و پس از آن در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفت. داده ها وارد نرم افزار13 SPSS شده و با استفاده از شاخص‌های آماری مناسب، تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: از 300 شرکت کننده 235 نفر پرسش‌نامه ها را تکمیل کردند (میزان پاسخ‌دهی75%) . تعداد سوالات هر آزمون 20 سوال و نمرات شرکت کنندگان بین صفر تا 20 بود. افزایش دانش پزشکان شرکت کننده در برنامه‌های باز آموزی جراحی عمومی و گوش و حلق و بینی معنادار نبود اما این افزایش در مورد برنامه بازآموزی روان‌پزشکی با افزایش نمره از 65/2± 79/11 به 38/3±12/14 (002/0p=)، چشم با افزایش نمره از 55/2±48/6 به 3/3± 52/8 (008/0p=)، اورولوژی با افزایش نمره از 39/2±83/5 به 53/2±07/9 (000/0p=) و پوست با افزایش نمره از 11/2± 79/7 به 54/2± 68/10 بعد از بازآموزی (000/0p=)، معناداربود. سن، جنس و سابقه طبابت شرکت کنندگان در افزایش دانش آنها در برنامه‌های بازآموزی تاثیر معناداری نداشت. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که میزان آگاهی پزشکان عمومی شرکت کننده در برنامه های بازآموزی مورد بررسی کمتر از حد مورد انتظار بوده و برنامه‌های آموزش مداوم نیز نتوانسته دانش شرکت کنندگان را در حد قابل قبول افزایش دهد. به نظر می‌رسد بازنگری در محتوا و روش‌های آموزش و توجه به عوامل انگیزشی شرکت کنندگان جهت بهینه نمودن اثربخشی برنامه های آموزش مداوم ضروری است