بررسی تأثیر مفهوم بازدارندگی بر امنیت عمومی و پیامدهای آن برای ناجا

افزایش تهدیدات امنیت عمومی مانند جرایم سازمان یافته، موادمخدر، تهدیدات اجتماعی، تهدیدات نرم سبب شده تا ناجا ضرورت اقدامات پیشدستانه خود را با استفاده از ظرفیت های مردمی و حاکمیتی به منظور افزایش امنیت عمومی یک مرحله قبل از «پیشگیری» با عنوان «بازدارندگی» به کار گیرد اگرچه پیشینه نظریه بازدارندگی بصورت مدون به بعد از جنگ جهانی دوم و جنگ سرد بر می گردد اما در زمینه کاهش جرم و امنیت نیز کاربرد دارد.مسئولین حوزه امنیت ناگزیرند برای فراگیر نمودن مسئولیت جامعه در مقوله امنیت عمومی، از بازدارندگی در حوزه های فرهنگی،سیاسی، اجتماعی، قضایی و فیزیکی برای تأمین هرچه بهتر امنیت استفاده کنند. پژوهش حاضر از نظر روش، همبستگی و از نظر نوع کاربردی بوده و در قالب 25 سوال و پنج فرضیه بین جامعه آماری مرکب از اعضا هیئت علمی، دانشجویان در مقاطع دکتری و کارشناسی ارشد و مدیران ارشد ناجا تهیه و به‌صورت تمام شمار بین جامعه آماری توزیع شد. پایایی سوالات پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ با  0949 تأیید و با استفاده از روش همبستگی پیرسون و با نرم افزار SPSS میزان همبستگی بین فرضیات با متغیر اصلی تحقیق آزمون شد به ترتیب بازدارندگی اجتماعی، قضایی، سیاسی، فیزیکی با همبستگی بسیار خوب و بازدارندگی فرهنگی با همبستگی خوب تأیید شدند که در این راستا پیشنهادهایی به منظور ارتقاء امنیت عمومی ارایه شد.