بررسی تأثیر کیفیت حسابرسی بر هزینه‎های نمایندگی و عدم تقارن اطلاعاتی: رویکرد الگو‏سازی معادلات ساختاری

در این پژوهش، اثر کیفیت حسابرسی بر هزینه‏های نمایندگی و عدم تقارن اطلاعاتی با رویکرد الگوسازی معادلات ساختاری بررسی می‎شود. برای دستیابی به اهداف پژوهش، 99 شرکت از بین شرکت‏های پذیرفته‏شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‏های 1385 تا 1392 برای نمونۀ آماری انتخاب شدند. کیفیت حسابرسی به‎کمک متغیرهای مشاهده‏پذیر درصد سهامداران نهادی، نوع اظهارنظر حسابرس، اندازۀ حسابرس و دورۀ تصدی حسابرس اندازه‏گیری می‎شود و سنجش هزینه‏های نمایندگی نیز با استفاده از نسبت به‎کارگیری دارایی‏ها، درصد بازده دارایی‏ها، نسبت کیو ـ توبین و نسبت اهرمی انجام می‎گیرد. به‎منظور کمی‏کردن مقدار متغیر عدم تقارن اطلاعاتی، از متغیرهای مشاهده‏پذیر نوسانات قیمت سهام، خطای پیش‏بینی سود، اندازۀ شرکت و درصد سهامداران غیرنهادی استفاده می‎شود. پس از اطمینان یافتن از برازش قابل قبول الگوهای اندازه‏گیری و ساختاری پژوهش، نتایج حاکی از آن است که با افزایش کیفیت خدمات حسابرسی، تعارضات نشئت‎گرفته از تفکیک مالکیت از مدیریت، شامل هزینه‏های نمایندگی و عدم تقارن اطلاعاتی، کاهش می‎یابند. همچنین، بر اساس نتیجۀ دیگر، افزایش هزینه‏های نمایندگی، افزایش سطح عدم تقارن اطلاعاتی را به همراه دارد