بررسی تجمع فلزات سنگین در اندام های حواصیل خاکستری (Ardea Cinerea) (تالاب آبشینه همدان)

نگرانی در مورد اثرات دراز مدت فلزات سنگین به عنوان آلاینده‌های زیست محیطی افزایش یافته است و مشخص شده که پایش زیستی می‌تواند روش مطلوب و رضایتمندی برای اندازه گیری میزان فلزات سنگین و در دسترس بودن زیستی آنها باشد. به جهت پیچیدگی های شناسایی اثرات زیستی در زیستگاه اندازه گیری مقادیر آلاینده منطقی تر است. بیان شده است که پرندگان به جهت قرار داشتن در سطح تغذیه ای بالا در اکوسیستم و همچنین حساسیت پذیری بالای آنها به مواد سمی، شاخص‌های مفیدی برای آلودگی فلزات سنگین می‌باشند. به همین جهت تحقیق حاضر که از لحاظ طبقه بندی مطالعات سم شناسی در مرحله بررسی (Survey) قرار می گیرد، به اندازه گیری میزان فلزات سنگین Cu ,Zn, Fe, Cd و Cr موجود در اندام های کبد، کلیه و عضله گونه حواصیل خاکستری در تالاب آبشینه در سال 1392 پرداخت. نتایج آزمون های آماری نشان داد که غلظت Cd موجود در کبد افراد بالغ به طور معنی داری از افراد نابالغ بالاتر بود (α=0/05) که می تواند به در معرض قرار گیری مزمن پرنده با غلظت کم و طولانی مدت این عنصر مربوط شود. میزان Zn و Fe موجود در عضله ماده در سطح اطمینان 95% و 99% و Cr موجود در کلیه جنس نر در سطح اطمینان 99% بالاتر بود. همچنین مقایسه میانگین غلظت عناصر مورد نظر در هر سه اندام با مقادیر پیشنهاد شده جهانی برای پرندگاه آبزی نشان می دهد که میزان Cd و Cr از مقادیر ارائه شده کمتر بود، با این وجود بالا بودن غلظت این عناصر در برخی نمونه ها نشان می دهد که این پرندگان در محیط زیستشان در معرض این فلزات قرار دارند. میزان Fe, Zn و Cu در برخی اندام ها بالاتر از مقادیر ارائه شده بود. به طور کلی فعالیت‌های مختلف انسانی در قسمت‌های اطراف تالاب و ورود فاضلاب‌های گوناگون را می توان منبع اصلی آلودگی و عامل مؤثر بر افزایش این فلزات دانست. بنابراین مسیر یابی منابع آلاینده در محدوده این زیستگاه از اهمیت زیادی برخوردار می‌باشد. نتایج تحقیق حاضر می‌تواند در پایش مستمر فلزات سنگین در حواصیل خاکستری تالاب آبشینه مورد استفاده قرار گیرد.