بررسی توزیع خدمات عمومی بر‌اساس عدالت اجتماعی (مورد شناسی: شهر سقز)

توزیع عادلانة خدمات و امکانات شهری، از مهم‌ترین موضوعات در مطالعات شهری به‌شمار ‌می‌آید. ازنظرِ جغرافیایی، عدالت اجتماعی شهر مترادف با توزیع فضایی عادلانة امکانات و منابع، بین مناطق مختلف شهری و دستیابی برابر شهروندان به آنهاست و از اهداف آمایش شهری به‌شمار می‌آید‌. عدم‌توزیع عادلانة این امکانات و منابع، به بحران‌های اجتماعی و مشکلات پیچیدة فضایی خواهد انجامید. هدف اصلی این پژوهش، بررسی چگونگی توزیع خدمات عمومی در شهر سقز با توجه به عدالت اجتماعی است. روش‌شناسی این تحقیق مبتنی‌بر رویکردهای توصیفی-تحلیلی با استفاده از سه مدل ضریب مکانی(L.Q)، ضریب امتیاز استاندارد شده و ویکور (VIKOR) به‌منظورِ رتبه‌بندی توزیع امکانات و خدمات در سطح محله‌های شهر است. برای اطمینان از صحت داده‌های به‌دست آمده، به تلفیق این سه مدل با استفاده از مدل کپ‌لند پرداخته شده است. همچنین به‌منظورِ تهیة جداول و نقشه‌ها، از نرم‌افزار‌های ArcGIS و  Excelاستفاده شده است. نتایج به‌دست آمده از مدل استاندارد نشان می‌دهد که تفاوت بارزی در سطح محله‌ها وجود دارد؛ به‌طوری‌که بیش‌از 50درصد از محله‌ها دارای میانگین استاندارد‌شدة منفی می‌باشند. نتایج به‌دست آمده از مدل  L.Qحاکی از این است که توزیع خدمات بر‌اساس توزیع جمعیت صورت‌نگرفته و نتایج مدل ویکور نشان می‌دهد که محلة یک بیشترین سطح برخورداری از امکانات و خدمات شهری را داراست؛ ازاین‌رو، به‌نظر می‌رسد مسئولان محلی شهر سقز باید با سیاستگذاری‌های اصولی و منطبق‌بر عدالت اجتماعی، شکاف بین محله‌ها را کاهش دهند.