بررسی حضور اینتگرون ها و ارزیابی ارتباط آنها با مقاومت آنتیبیوتیکی در بین ایزوله های اشریشیاکلی جدا شده از عفونت دستگاه ادراری بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای شهر تهران

اهداف: سویه‌های اشریشیاکلی به عنوان مهمترین عامل عفونت دستگاه ادراری هستند. اینتگرون‌ها به عنوان یکی از عوامل انتقال مقاومت آنتی‌بیوتیکی می‌باشند. هدف از مطالعه حاضر شناسایی اینتگرون‌ها و ارتباط آن‌ها با مقاومت آنتی‌بیوتیکی در ایزوله‌های اشریشیاکلی بود. مواد و روش‌ها: تعداد 150 ایزوله اشریشیاکلی از ادرار بیماران با عفونت دستگاه ادراری در بیمارستان‌های شهر تهران، (ایران) جمع آوری شد. ارزیابی مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها و شناسایی ایزوله‌های تولید کننده بتالاکتاماز وسیع الطیف به ترتیب با روش‌های دیسک دیفیوژن و دیسک دیفیوژن ترکیبی انجام گردید. تکثیر ژن اینتگرون کلاس 1 با روش واکنش زنجیره‌ای پلیمرازی انجام شد. یافته‌ها: میزان مقاومت ایزوله‌ها به آموکسی سیلین (71.3%)، تری متوپریم-سولفامتاکسازول (64%)، سفوتاکسیم (55.3%)، سفتازیدیم (52.7%)، سیپروفلوکساسین (52%)، نورفلوکساسین ( 46.7%)، جنتامیسین (19.3%)، مروپنم (3.3%)، آمیکاسین (2%) و ایمی پنم (0%) بود. 70 ایزوله به عنوان ایزوله‌های تولید کننده مقاومت چند دارویی یا MDR در نظر گرفته شدند و 56 (37.3 درصد) ایزوله توانایی تولید ESBLs را نشان دادند. 34 (22.7%) ایزوله دارای اینتگرون کلاس I بودند. رابطه معنی‌داری بین ایزوله‌های تولید کننده ESBLs و مقاومت MDR و نیز بین حضور اینتگرون کلاس I و مقاومت MDR مشاهده شد. نتیجه گیری: مقاومت قابل توجهی به اغلب آنتی‌بیوتیک های تست شده با تولید ESBL مشاهده شد که می‌تواند به دلیل حضور اینتگرون‌های کلاس I باشد. در نهایت پیشنهاد می‌شود تا مطالعات گسترده‌تری انجام شود تا بتوان شرایط مناسب‌تری را در جهت جلوگیری از مقاومت آنتی‌بیوتیکی فراهم نمود.