بررسی دیدگاه پرستاران بیمارستان دکتر مسیح دانشوری تهران درباره ی عوامل مؤثر در برقراری ارتباط بین پرستاران و بیماران

مقدمه: ارتباط مؤثر از ویژگیهای اساسی مراقبت های پرستاری است. شناسایی عواملی که مانع برقراری ارتباط مؤثر بین پرستار و بیمار میشود، این امکان را فراهم میکند که جهت گیری اقدامات ضروری برای حذف یا تعدیل موانع را برای برنامه ریزان و مجریان بخش سلامت روشن نماید. همچنین ایجاد و حفظ ارتباط مؤثر بین پرستاران و بیماران همواره مورد توجه همگان بوده و موفقیت در ایجاد این ارتباط در امر خدمات مراقبتی، درمانی و پیشبرد بهبود بیماران حائز اهمیت است. با توجه به اهمیت مسئله ی ارتباط، پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل ارتباط مؤثر بین پرستاران و بیماران در یکی از بیمارستان های دانشگاه شهید بهشتی انجام گردید. روش کار: در این پژوهش که به صورت توصیفی-مقطعی انجام شد 94 نفر از پرسنل پرستاری شرکت کردند. نحوه ی جمع آوری داده‌ها، مصاحبه و ابزار آن پرسشنامه ی محقق ساخته بود. اعتبار پرسشنامه با روش اعتبار محتوا و پایایی آن با استفاده از آزمون مجدد انجام گرفت. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار Spss16 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای دو با سطح معنا داری کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که1/69% پرستاران ارتباط با بیمار را در ارائه ی مناسب خدمات بالینی بسیار مؤثر دانسته و همچنین تفاوت فرهنگی و زبان محاوره‌ای و تفاوت جنسیتی و .. از مهمترین عوامل در ارتباط مؤثر بین پرستار و بیمار مطرح گردیده است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نیاز بیمار بر دریافت خدمات سلامت و رفع نیازهای عاطفی داشتن ارتباط مناسب میان پرستاران و بیماران حائز اهمیت فراوان است؛ بنابراین مدیران بخش درمانی بایستی تلاش خود را برای حذف یا تعدیل مهمترین موانع اعلام شده متمرکز نمایند.