بررسی رابطه بین دو عامل حق‌الزحمه‌ حسابرسی و تغییر حسابرس با تأخیر در ارائه‌ گزارش حسابرسی شرکت‌های دارویی پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار

مقدمه: تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی به‌طور مستقیم بر کارایی حسابرسی و به‌موقع‌بودن اعلام سود مؤثر است. هم‌چنین، زمان ارائه گزارش حسابرسی یکی از عامل‌های مهم در تعیین به‌موقع بودن گزارشگری مالی شرکت‌ها است. بنابراین، بررسی عامل‌های مؤثر بر تأخیر در ارائه‌ گزارش حسابرسی ضروری به نظر می‌رسد. روش پژوهش: در این پژوهش رابطه بین حق‌الزحمه‌ حسابرسی و تغییر حسابرس با تأخیر در ارائه‌ گزارش حسابرسی 17 شرکت دارویی پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1391-1386 مورد آزمون قرارگرفته است. برای بررسی روابط بین متغیرها از روش رگرسیون چندگانه و نرم‌افزار Eviews نسخه 8 استفاده شده است. یافته‌ها: به‌طور متوسط شرکت‌های مورد بررسی، 58 روز بعد از پایان سال مالی با انحراف معیار 20 روز گزارش حسابرسی خود را ارائه کرده‌اند. هم‌چنین، بیش‌ترین میزان تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی 113 روز و کم‌ترین آن 23 روز است. این موضوع نشان می‌دهد که همه مؤسسات حسابرسی قبل از تمام‌شدن مهلت مقرر شرکت‌ها برای ارائه گزارش‌های مالی (4 ماه پس از پایان سال مالی) گزارش حسابرسی خود را ارائه کرده‌اند. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌های پژوهش نشان می‌دهد که تغییر حسابرس با تأخیر در ارائه‌ گزارش حسابرسی رابطه معناداری ندارد اما حق‌الزحمه‌ حسابرسی با تأخیر در ارائه‌ گزارش حسابرسی رابطه مثبت و معناداری دارد.   واژه‌های کلیدی: تأخیر در ارائه‌ گزارش حسابرسی، تغییر حسابرس، حق‌الزحمه‌ حسابرسی.