بررسی رابطه حاملگی با دریافت غذایی و سطح سرمی کلسیم، فسفر، منیزیوم و ویتامین D

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت رابطه کلسیم دریافتی و مواد ریز مغذی با سلامت جنین، نوزاد و مادر و به منظور تعیین میزان دریافت‌های تغذیه‌ای به وسیله فاکتورهای بیوشیمیایی مرتبط با متابولیسم کلسیم، مطالعه حاضر روی زنان باردار با حاملگی طبیعی و گروه شاهد آنها انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه هم گروهی تاریخی تعداد 101 خانم باردار از 5 مرکز مراقبت‌های بارداری و زایشگاه‌های شهر تهران مورد بررسی قرار گرفتند. 94 خانم غیرباردار نیز به طور تصادفی از «مطالعه قند و لیپید تهران» بعنوان گروه شاهد انتخاب شدند.گروه مورد و شاهد از نظر سن، وزن و BMI یکسان‌سازی شدند. پرسشنامه طرح شامل اطلاعات دموگرافیک، فرم دو روز یادآمد مواد غذایی و پرسشنامه تکرر مصرف، توسط متخصصین تغذیه با مصاحبه حضوری تکمیل گردید. یک نمونه خون برای اندازه‌گیری سطح سرمی کلسیم، منیزیوم، فسفر و ویتامین D اخذ گردید. داده‌های تغذیه‌ای توسط نرم‌افزار Nutritionist III انجام و داده‌هــا بـا جدول DRI ( Dietary Reference Intake ) در گروه زنان غیرباردار مورد مقایسه قرار گرفت. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آماری t test استفاده گردید. یافته‌ها: میانگین دریافت روزانه منـیزیوم، کلسیم، فـسفر و ویتــامیـن D به ترتیب 79 ± 183، 388 ± 859، 398 ± 1009 میلی‌گرم و 34/0 ± 39/0 میکروگرم بود. میانگین دریافت روزانه منیزیوم، کلسیم، فسفر و ویتامین D طی بارداری در مقایسه با مقادیر توصیه شده DRI به ترتیب 86، 7/47، 5/7 و 100 درصد کاهش نشان می داد که این تفاوت با 001/0 P< در مورد منیزیوم، فسفر و ویتامین D و با 01/0 P< در مورد کلسیم معنی‌دار بود. دریافت روزانه منیزیوم، کلسیم و فسفر در زنان باردار در مقایسه با زنان غیرباردار بالاتر می نمود. این تفاوت با 001/0 P < معنی‌دار بود. تفاوتی در میزان دریافت ویتامین D در دو گروه مشاهده نگردید. میانگین سطح سرمی کلسیم، فسفر و ویتامین D به ترتیب، 6/0 ± 1/9، 6/0+0/4 میلی‌گرم در دسی‌لیتر و 1/14 ± 3/24 نانوگرم بر میلی‌لیتر بود. که با گروه کنترل تفاوت معنی‌داری نداشت. تفاوت میانگین سطح سرمی منیزیوم گروه مورد 2/0 ± 2/2 و گروه شاهد (2/0 ± 5/2میلی‌گرم در دسی‌لیتر)با 01/0 P< معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری و توصیه ها: دریافت روزانه ویتامین D ، منیزیوم، کلسیم و فسفر و سطح سرمی آنان در زنان حامله تهرانی پائین است که نشان‌دهنده لزوم اجرای برنامه‌های مشاوره‌ای تغذیه‌ای برای این گروه از زنان می باشد.