بررسی رهیافت‌های مدیریت اثرات بازدیدکنندگان در مناطق تحت حفاظت

مدیریت صحیح و مناسب مناطق تفرجی نیازمند استفاده از ابزارهای مدیریت بازدیدکنندگان است. پژوهش‌های اولیه برای مدیریت بازدیدکنندگان در مناطق تفرجی منجر به ایجاد ظرفیت برد گردید. با این حال، ناکامی در دست‌یابی به ظرفیت برد منجر به توسعه رهیافت‌های مدیریتی شد. این مقاله سعی دارد به معرفی رهیافت‌های مدیریت اثرات بازدیدکنندگان شامل محدودیت تغییرات قابل قبول (LAC)، تجربه بازدیدکننده و حفاظت از منابع (VERP) و مدیریت اثرات بازدیدکنندگان (VIM) بپردازد. چارچوب‌های ذکر شده به طور عمده فنون بسیار سیستماتیک، پیچیده و ماهرانه‌ای را برای مدیریت منابع و شرایط اجتماعی در محیط‌های تفرجی و گردشگری ارائه می‌کنند. در این چارچوب‌ها ظرفیت برد از نوع سوال "چقدر استفاده و چقدر اثرات بیش از حد است؟" به صورت "چقدر استفاده و یا اثرات قابل قبول است یا باید مجاز باشد؟" دوباره تعریف می‌شود. بررسی این رهیافت‌ها نشان داد که از نظر مفهومی، رهیافت‌های LAC، VERP و VIM تفاوت چندانی با هم ندارند. هر یک از این روش‌ها سعی در مدیریت مناسب و درخور منابع تفرجی دارند. همه این رهیافت‌ها رسیدگی به مسائل ظرفیت برد، استفاده مناسب بازدیدکنندگان و اثرات بیوفیزیکی ناشی از استفاده تفرجی را پیشنهاد می‌نمایند. با این حال، هر یک از چارچوب‌ها مراحل و روش‌های کلی خود را دارد و تمام آن‌ها شرایط محیط‌زیستی و اجتماعی را با هم مورد بررسی قرار داده و نیز دستورالعملی برای مدیریت آینده تدوین می‌کنند. بنابراین، مدیران مناطق تفرجی با استفاده از این رهیافت‌ها می‌توانند امکان استفاده پایدار از مناطق تفرجی را در دراز مدت فرآهم نمایند.