بررسی سطح سرمی‌ ویتامین D، نماگرهای تن‌سنجی و گلیسمی‌در بیماران دیابتی نوع 2

زمینه و هدف: کمبود ویتامین D، عامل خطر بسیاری از بیماری‌های مزمن همچون دیابت نوع 2 محسوب می‌شود. با توجه به نقش ویتامین D در بروز و شیوع بیماری دیابت و شیوع گسترده کمبود این ویتامین در ایران، مطالعه حاضر با هدف بررسی تعیین سطوح سرمی‌ ویتامین D با نماگرهای گلیسمی ‌و آنتروپومتریک بیماران دیابتی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 84 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 انتخاب شدند. نماگرهای تن‌سنجی (وزن، قد، دورکمر، دور لگن، BMI، WHR) و نماگرهای بیوشیمیایی (گلوکز ناشتا در سرم، درصد هموگلوبین گلیکوزیله، انسولین ناشتا، ویتامین25(OH) D و شاخص مقاومت به انسولین) اندازه‌گیری شدند. افراد شرکت‌کننده براساس سطح سرمی ‌ویتامین D به سه سهک کمبود شدید (10-0 نانوگرم بر میلی‌لیتر)، کمبود متوسط (20-10 نانوگرم بر میلی‌لیتر) و عدم کفایت (30-20 نانوگرم بر میلی‌لیتر) تقسیم‌بندی شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های مربع‌کای، تی‌مستقل، آنالیز واریانس و پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0p< درنظر گرفته شد. یافته‌ها: سطح سرمی ویتامین‌ 25(OH) D در زنان، به‌طور معنی‌داری پایین‌تر از مردان بود (05/0>p). ارتباط معنی‌داری میان قند خون ناشتا، نسبت دور کمر به باسن (WHR)و ویتامین D مشاهده گردید، اما ارتباط ویتامین D با سایر فاکتورها (انسولین، HbA1C، HOMA-IR) و سایر فاکتورهای آنتروپومتریک از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر با توجه به همبستگی معکوس ویتامین D با قند خون ناشتا، که نشان‌دهنده تأثیر غیرمستقیم وضعیت ویتامین D بر ترشح انسولین می‌باشد، همچنین شیوع گسترده کمبود ویتامین D در بیماران دیابتی، می‌توان نتیجه‌ گرفت که هیپوویتامینوز D، تأثیری منفی بر هموستاز گلوکز دارد.