بررسی سلامت روانی جانبازان قطع عضو در استان مازندران

اهداف: قطع عضو یکی از شایع‌ترین معلولیت‌های حرکتی است که اختلالات جسمی، رفتاری و روانی پس از آن از مشکلات جدی جانبازان قطع عضو است. هدف این مطالعه، تعیین وضعیت و ابعاد سلامت روانی جانبازان قطع عضو استان مازندران بود. ابزار و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1392، تعداد 256 نفر از جانبازان قطع عضو تحت حمایت بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مازندران به‌روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات، از پرسش‌نامه خودساخته جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه تجدیدنظرشده فهرست علایم 90سئوالی استفاده شد. تحلیل داده‌ها به‌کمک نرم‌افزار SPSS 16.0 و توسط آزمون‌های مجذور کای، T مستقل و آنالیز واریانس یک‌طرفه صورت گرفت. یافته‌ها: 177 نفر (69.1%) از جانبازان دارای شاخص کلی بیماری بیشتر از 0.7 و به‌عنوان بیمار روانی احتمالی، 42 نفر (16.4%) دارای شاخص کلی بیماری 0.4 تا 0.7 و مشکوک به بیماری روانی احتمالی و 37 نفر (14.5%) دارای شاخص کلی بیماری کمتر از 0.4 و سالم احتمالی در نظر گرفته شدند. همچنین میانگین نمره شاخص کلی، در 140 نفر (54.7%) پایین‌تر و در 116 نفر (45.3%) بالاتر از میانگین نمره شاخص کلی بیماری جامعه مورد بررسی بود. نتیجه‌گیری: اکثریت جانبازان قطع عضو استان مازندران از مشکلات و عوارض جسمانی حاصل از جنگ و پس از جنگ رنج می‌برند که این امر باعث کاهش سلامت روان آنها شده است و بیشتر از نصف افراد دارای شاخص کلی بیماری هستند که نشان‌دهنده کیفیت زندگی پایین این جانبازان است.