بررسی شیوع و تشخیص ملکولی باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک منتقله توسط هوا در بخش‌های مراقبت ویژه

هدف: طی دو دهه گذشته اهمیت انتقال از طریق هوا در اپیدمیولوژی عفونت‌های اکتسابی در بیمارستان مورد توجه قرار گرفته است. به دلیل حضور بیماران دارای شرایط کلینیکی ناپایدار و حساس به عفونت در بخش مراقیت ویژه (ICU) انتقال از طریق هوا در این بخش از اهمیت و حساسیت بیش‌تری برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی شیوع و تشخیص ملکولی باکتری‌های هوابرد مقاوم به آنتی‌بیوتیک در بخش‌های مراقبت ویژه چهار بیمارستان آموزشی انجام شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت مقطعی در بخش مراقبت‌های ویژه در چهار بیمارستان آموزشی انجام شد. تعداد 32 نمونه هوا با استفاده از نمونه‌بردار ایمپینجر (AGI) برداشت شد. تشخیص باکتری‌های هوابرد با استفاده از محیط کشت دارای آنتی‌بیوتیک‌های انتخابی و بدون آنتی‌بیوتیک صورت گرفت. آزمون Polymerase Chain Reaction (PCR) جهت بررسی حضور هفت ژن متداول بر روی ایزوله‌های مقاوم انجام شد. یافته‌ها: درصد شیوع باکتری‌های مقاوم بین 6% تا 37% متغیر بود. بیش‌ترین شیوع ایزوله‌های مقاوم باکتریایی به ترتیب مربوط به اگزاسیلین، سفتازیدیم، ونکومایسین، جنتامایسین و سفازولین بوده است. همه ژن‌های انتخابی در باکتری‌های هوابرد مقاوم شناسایی شد که بیش‌ترین و کم‌ترین فراوانی به ترتیب مربوط به ژن OXA23 و AAC (3)-I بود. فراوانی بالایی از ژن mecA  (21%) وblaTEM  (34%) در ایزوله‌ها تشخیص داده شد. شناسایی ژن OXA51 نشان‌دهنده این است که گونه اسینتوباکتر، اسینتوباکتر بومانی است. استافیلوکک مقاوم به متی‌سیلین (MRS) دومین گونه غالب در بین ایزوله‌های بخش ICU بوده است. نتیجه‌گیری: در این مطالعه شناسایی گونه‌های استافیلوکوک و اسینتوباکتربومانی به‌عنوان غالب‌ترین پاتوژن‌ها، احتمال انتقال هوابرد این باکتری‌ها و نقش آن‌ها را در گسترش عفونت بیمارستانی در بخش‌های ICU نشان می‌دهد.