بررسی عوامل موثر بر قطع درمان مراجعه‌کنندگان مراکز سلامت روان جامعه‌نگر (CMHC) شهر تهران

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی مشخصات جمعیت­شناختی از قبیل تحصیلات، جنسیت و هم­چنین نوع اختلال بیمار و میزان همدلی و هوش هیجانی پزشک بر قطع درمان مراجعه­کنندگان مراکز سلامت ‌روان جامعه‌نگر شهر تهران است. روش­کار: نمونه‏ای شامل 4101 نفر بیمار و 26 نفر پزشک برای بررسی انتخاب شدند. اطلاعات مرتبط با بیماران توسط نرم‏افزار ثبت اطلاعات مراکز سلامت روان جامعه‏نگر (که از هنگام تاسیس مراکز در نرم­افزار ثبت شده و موجود است) به دست آمد. هم­چنین، اطلاعات مرتبط با پزشکان نیز پس از کسب رضایت کتبی، توسط دو پرسش­نامه هوش هیجانی بار-آنEQI) ) و مقیاس همدلی پزشکان جفرسون (JSPE) جمع‏آوری گردید. داده‏های مطالعه حاضر با توجه به نقطه برش به داده‏های اسمی تبدیل شده و از طریق آزمون مجذور خی با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردیدند. یافته­ها:  نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هر چه میزان همدلی پزشک بیشتر باشد میزان قطع درمان بیماران او کمتر خواهد بود. هم­چنین ارتباط نمره کلی هوش هیجانی با متغیر قطع درمان معنی­دار نمی‏باشد و قطع درمان تنها با مولفه سازگاری هوش هیجانی ارتباط معنی­داری دارد. یافته‏ها نشان داد که هیچ یک از متغیرهای مرتبط با بیمار (جنسیت، سطح تحصیلات و نوع اختلال) ارتباط معنی­داری با قطع درمان ندارند. نتیجه­گیری: بر اساس یافته‏های مطالعه حاضر،  مهارت‏های ارتباطی، همدلی و مولفه سازگاری هوش هیجانی پزشکان، عوامل موثری بر کاهش قطع درمان بیماران‏شان محسوب می‏شود.