بررسی فاکتورهای موثر بر تجزیه آفت‌کش‌ها پس از تولید

تجزیه آفت‌کش‌ها پس از تولید و قبل از مصرف آنها موجب کاهش کارائی و در نتیجه عدم امکان بکارگیری آنها می‌شود. انباشت این سموم در جهان‌ بعنوان یک تهدید بهداشتی و زیست محیطی محسوب می شود. از این رو مدیریت آفت‌کش های تاریخ منقضی در سراسر جهان امری مهم و ضروری است. این تحقیق به منظور بررسی امکان بازیافت سموم تاریخ منقضی موجود در انبارهای شرکت خدمات حمایتی کشاورزی انجام شده است. تست‌های کنترل کیفی نمونه‌ها براساس دستورالعمل‌های فائو، اتحادیه بین المللی شورای تجزیه شیمیایی آفت‌کش‌ها و شرکت‌های سازنده آفتکش‌ها انجام شد. نتایج حاصل براساس گروه‌های مختلف آفت‌کشی، حالت فیزیکی فرمولاسیون آفت‌کش‌ها، شرکت‌های تولید کننده، تاریخ تولید آفت‌کش‌ها و موقعیت اقلیمی انبارها دسته بندی گردید. تجزیه و تحلیل آماری توسط آزمون کای اسکور جهت تعیین اختلاف بین متغیرهای مورد مطالعه و آزمون ریسک جهت نشان‌ دادن ریسک نسبی تجزیه شدن با کمک نرم افزار SPSS-18 انجام شد. نتایج نشان داد همبستگی معناداری بین عمر ‌آفت‌کش های تولیدی و درصد تجزیه ‌شدن آنها وجود ندارد(01/0 P> ، 10n=، 427/0r=). درصد تجزیه در حشره/کنه‌کش‌های تاریخ منقضی بیشتر از علف‌کش‌ها و درصد تجزیه علف‌کش‌های تاریخ منقضی بیشتر از قارچ‌کش‌ها بود. درصد تجزیه آفت‌کش‌هایی که در داخل کشور فرموله شده بودند 45% و آفت‌کش‌های هندی/ چینی 58 % بود. نتایج نشان دادکه آفت‌کش‌ها با فرمولاسیون مایع 55% و آفت‌کش‌های جامد 29% تجزیه شده بودند. همچنین بین چهار منطقه آب و هوایی محل‌های نگهداری آفت‌کش‌ها به لحاظ تجزیه شدن و ماندگاری رابطه آماری معنی‌داری وجود نداشت (01/0 P>).