بررسی قدرت تست D-Dimer در تشخیص ترومبوس دهلیزی درمبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی

سابقه و هدف: با توجه به نگرانی از بروز ترومبوس دهلیزی در بیماران فیبریلاسیون دهلیزی و اهمیت تشخیص سریع آن و گزارش مواردی از موفقیت تست D-Dimer در تشخیص ترومبوس و عدم وجود مطالعه ای در کشور به منظور تعیین قدرت تست D-Dimer نسبت به استاندارد طلایی اکوی ترانس ازوفاژیال این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان مدرس انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی کار آزمایی بالینی از نوع تشخیصی بر روی بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بود که تشخیص AF به روش استاندارد آن بوده و تشخیص قطعی تر ترومبوس دهلیزی، با اکوی ترانس ازوفاژیال انجام گرفته بود. برای تشخیص ترومبوس با تست D-Dimer بر روی 5 میلی لیتر خون بیمار در آزمایشگاه نگین به روش لاتکس آگلوتینیشن انجام گرفت و در صورتی که میزان آن کمتر از ng/ml 500 بود به عنوان مقادیر طبیعی و بیشتر از آن به عنوان غیر طبیعی یا وجود ترومبوس در نظر گرفته شد که شاخص های تشخیص به ویژه ارزش پیش بینی مثبت و منفی آن تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: این مطالعه بر روی 73 بیمار مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که 67% آنان زن و 33% مرد بوده و دارای میانگین سنی 12± 7/44 سال بودند و4/53% آنان دارای سابقه مصرف وارفارین بودند، انجام گرفت. در تست استاندارد 33% مبتلا به ترومبوس و 67% بدون ترومبوس بودند. ارزش پیش بینی مثبت این تست 6/48% و ارزش پیش بینی منفی آن 6/81% به دست آمد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که با توجه به شرایط فعلیِ بیماران مبتلا بهAF و مصرف بالای وارفارین در آنها و کاستی های احتمالی در آزمایش D-Dimer، حداقل در این مقطع زمانی، این تست قادر به تشخیص ترومبوس نمی باشد.