بررسی مقالات ایرانی آموزشی مرتبط با کاربرد پزشکی مبتنی بر شواهد

  زمینه و هدف: حدود دو دهه از ایجاد پزشکی مبتنی بر شواهد در جهان می‌گذرد. این حیطه به دلیل پر نمودن شکاف اطلاعاتی بین پژوهش‌های پزشکی و عملکردهای بالینی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی سطوح شواهد موجود در مقالات آموزشی ایران در کاربرد پزشکی مبتنی بر شواهد بود.   روش کار: پس از جستجوی پایگاه‌های ایرانی و بین‌المللی، نتایج طبق معیارهای ورود و خروج و به صورت جداگانه توسط دو پژوهشگر مورد مطالعه قرار گرفت. برای انجام فرایند مرور سیستماتیک از راهنمای انجام مرور سیستماتیک BEME ( Best evidence medical education )، جهت ارایه روند انتخاب مطالعات از فلوچارت PRISMA ( Preferred reporting items for systematic reviews and meta-analyses ) و برای ارزیابی کیفیت مطالعات از چک‌ لیست MERSQI ( Medical education research quality index ) استفاده گردید. همچنین جهت سطح‌بندی شواهد از نوع ارایه شده‌ای که در راهنمای BEME برای سطح‌بندی تأثیر آموزشی در مطالعات آموزش پزشکی به کار می‌رود، استفاده شد.   یافته‌ها: پزشکی مبتنی بر شواهد در 11 حوزه مورد استفاده قرار گرفته بود که می‌توان در چهار گروه بالینی، آموزشی، پژوهشی و سیاست‌گذاری طبقه‌بندی کرد. 3 حوزه «برگزاری ژورنال کلاب، بحث مورد و تدریس و آموزش» در گروه آموزشی جای گرفت و تنها 6 مطالعه در زمینه تأثیر آموزش بر کاربرد پزشکی مبتنی بر شواهد یافت شد که بررسی کیفیت آن‌ها نشان از کیفیت متوسط این مطالعات بود.   نتیجه‌گیری : اگرچه مطالعات انجام شده در زمینه تأثیر آموزش بر کاربرد پزشکی مبتنی بر شواهد اندک هستند، اما شواهد مناسب و با کیفیت متوسطی را ارایه می‌دهند. با وجود دوره‌ها و روش‌های آموزشی متعدد پزشکی مبتنی بر شواهد در کشور، هنوز شواهد سطح بالا و در عین حال با کیفیتی مبنی بر تأیید اثربخشی این آموزش‌ها در آگاهی، نگرش، عملکرد و رفتار حرفه‌مندان پزشکی به ویژه در بلندمدت وجود ندارد. به این ترتیب نیاز به طراحی و اجرای پژوهش‌های با کیفیت در این حوزه احساس می‌گردد.