بررسی مقایسه‌ای فاکتورهای عملکردی، خون شناسی، متابولیت‌های خونی و بافت‌شناسی دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی نر متعاقب مصرف جیره‌های حاوی آلژینات و فلاووفسفولیپول

استفاده از افزودنی‌ها در تغذیه طیور به عنوان یک راه حل در سلامت پرنده و بهره‌وری بیشتر از خوراک توسط آن محسوب می‌شود. این تحقیق به منظور بررسی عملکرد تیمارهای آلژینات و آنتی‌بیوتیک در جیره جوجه‏های گوشتی نر بر عملکرد رشد، مولفه‎های ایمنی خونی و بافت‌شناسی صورت پذیرفت. از 144 قطعه جوجه نر یکروزه راس (308) استفاده شد و جوجه‎ها در 3 تیمار و 4 تکرار و 12 جوجه در هر تکرار قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار‌1) ‌جیره پایه بدون افزودنی‌، تیمار2)‌ جیره پایه دارای 200 میلی گرم در کیلوگرم آلژینات تیمار3) ‌جیره پایه دارای 200 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک بودند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که افزایش وزن در دوره‌های 1 تا10، 10 تا 24 و 24 تا 42 روزگی تفاوتی نداشتند، تنها در کل دوره 1 تا 42 روزگی تفاوت معنی‌داری بین تیمار شاهد و سایر تیمارها وجود داشت. ضریب تبدیل خوراک در تمام دوره‌ها بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی‌داری داشتند و بترتیب تیمار آلژینات، آنتی بیوتیک و شاهد بهترین عملکرد را داشتند. تفاوتی در فراسنجه‌های هماتولوژی و شمارش تفریقی گلبول‌های سفید بین تیمارها مشاهده نشد. در مورد اجزای لاشه مثل نسبت وزن لاشه، سینه، ساق، پشت، گردن، کعب ران و بال تفاوت معنی‎داری وجود نداشت. تری‎گلیسیرید در تیمار آلژینات بالاترین مقدار بود که نسبت به تیمار آنتی‌بیوتیک با تفاوت معنی‎داری همراه بود. در مولفه‎های پروتئین کل، کلسترول کل، LDL-C، HDL-C، VLDL-C و گلوتاتیون پراکسیداز تفاوت معنی‎داری مشاهده نشد. طول پرز، نسبت طول پرز به عمق کریپت و مولفه مساحت پرز دئودنوم و ژژنوم در تیمار آلژینات نسبت به سایر تیمارها بطور معنی‌داری بالاتر بود. نشان داده شد استفاده از 200 میلی‌گرم در کیلوگرم آلژینات نسبت به تیمار شاهد می‌تواند تاثیرات مفیدی بر عملکرد بخصوص ضریب تبدیل خوراک و بافت‌شناسی قسمت‌های مختلف روده مثل دئودنوم و ژژنوم داشته باشد.