بررسی موارد آسپرژیلومای ریوی در بیمارستان مسیح دانشوری از سال 1369 تا 1379

آسپرژیلومای ریوی از رشد و تجمع توده‌ های قارچ آسپرژیلوس در حفرات قدیمی ریوی به وجود می‌آید. سل ریوی، برونشکتازی، سارکوئیدوز و تومورهای ریه از علل مهم زمینه‌ای بیماری هستند. معمولا درمان برای موارد علامت دار بیماری به خصوص هموپتیزی صورت می‌گیرد و روش انتخابی عمل جراحی است. این مطالعه به صورت گذشته نگر در فاصله سال‌های 1369 تا 1379 در بیمارستان مسیح دانشوری صورت گرفته است. تمامی بیماران عمل جراحی شده‌اند. نتایج قطعی حاصل از بررسی آسیب ‌شناسی نمونه‌ها به همراه کلیه اطلاعات مورد نیاز بیماران در یک فرم مخصوص ثبت و به صورت طبقه ‌بندی شده ارایه گردید. سیزده بیمار 7 مرد (54%) و 6 زن (46%) با تشخیص قطعی آسیب ‌شناسی آسپرژیلومای ریوی بررسی شدند. محدوده سنی بیماران از 22 سال تا 60 سال با میانگین 43 سال بود. شایع ترین علامت بالینی هموپتیزی (92%) بود. تمامی بیماران جراحی شدند و شایع ترین اندیکاسیون جراحی هموپتیزی (77%) بود. شایع ترین محل آناتومیک بیماری لوب فوقانی ریه چپ (62%) بوده است. موردی از مرگ در بیماران قبل یا بعد از جراحی وجود نداشت.به نظر می‌رسد آسپرژیلوما در ایران از شیوع قابل توجهی برخوردار باشد. برای تشخیص صحیح و انجام اقدامات درمانی مناسب نیازمند اعمال توجه بیشتر به علایم بالینی، زمینه‌های اپیدمیولوژیک و یافته‌های رادیولوژیک و آسیب ‌شناسی می‌باشد.