بررسی میزان ابتلای به هپاتیت C و شیوع ویرمی ناشی از آن در بیماران هموفیل عضو کانون هموفیلی خراسان

زمینه و هدف: با توجه به اینکه شایعترین راه انتقال هپاتیت C ، از طریق خون و فرآورده های خونی می باشد و به دلیل شیوع بالای این عفونت در بیماران هموفیل دریافت کننده فاکتورهای انعقادی و پیش آگهی بد این بیماری، لازم بود که شیوع هپاتیت C در افراد هموفیلی این استان بدرستی مشخص شده ومیزان ویرمی در بیماران آلوده به ویروس به روش RT-PCR در این بررسی روشن گردد. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی، بررسی Anti-HCV به روش ELISA نسل دوم بر روی 80 بیمار داوطلب از 400 بیمار هموفیلی این کانون در سال 1379 انجام گردید و موارد مثبت با روش وسترن بلات تأیید شدند. برای موارد مثبت تست های عملکرد کبدی، گروه خون وRH و همچنین بررسی HCV-RNA به روش RT-PCR. انجام گردید. یافته ها: از80 بیمار بررسی شده، 44 نفر‌(55%) از نظر سرولوژی HCV مثبت بودند. از این تعداد(56%) 25 نفر دارای HCV-RNA در خون خود بودند. در این مطالعه مشخص گردید که در بیماران هموفیلی رابطه معنی داری بین شیوع ابتلا به هپاتیت C و نوع هموفیلی وجود دارد (P<0.044). همچنین بین شدت هموفیلی(شدید ، متوسط، خفیف ) و بروز HCV رابطه معنی داری وجود داشت(P<0.033) بطوریکه اکثر مبتلایان به هپاتیت C دچار هموفیلی نوع شدید بودند. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای آلودگی به ویروس هپاتیت C در گروه بیماران هموفیل لازم است کلیه بیماران هموفیل از نظر آلودگی به این ویروس و سایر ویروس های قابل انتقال از راه ترانسفوزیون خون و فراورده های خونی مورد ارزیابی قرار گیرند. همچنین با توجه به شانس بالای کسب عفونت مزمن در اینگونه بیماران، لازم است بیماران دارای سابقه آلودگی به ویروس هپاتیت (C (HCV-Ab مثبت( از نظر وجود ویرمی مورد ارزیابی قرار گیرند.