بررسی میزان اثربخشی و اولویت‌بندی شاخص‌های مؤثر بر موانع ورود بنگاه‌ها در بخش صنعت ایران (استفاده از رویکرد AHP فازی)

مانع ورود به‌عنوان یکی از متغیرهای ساختاری بازار نقش مهمی در شکل‌دهی سازمان بازار دارد. اهمیت موانع ورود به این دلیل است که می‌تواند ساختار بازار را به انحصار سوق دهد. با توجه به اینکه شناخت موانع ورود به صنعت و توسعه فضای کسب‌‌و‌کار رقابتی به‌منظور رشد بیشتر امری ضروری است نیاز به مطالعات تجربی گسترده‌ای در این زمینه احساس می‌شود، از این رو در این مطالعه با استفاده از روش AHP فازی و نظریه اقتصاد صنعتی پس از بررسی منابع و انجام مصاحبه‌های تخصصی به تعریف معیارها و شناسایی شاخص‌های تأثیرگذار بر ورود بنگاه‌ها به صنعت پرداخته شد و تلاش شد با استفاده از رویکرد سلسله مراتبی عوامل مؤثر بر ورود بنگاه‌ها به صنعت شناسایی و اولویت‌بندی شود. داده‌های تحقیق با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع‌آوری شده و نمونه تحقیق نیز از بین مدیران و فعالان اقتصادی صنایع و اعضای هیأت علمی رشته‌های مرتبط با صنایع کشور انتخاب شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد مهم‌ترین شاخص مؤثر در ایجاد مانع ورود در بخش صنعت شاخص تمرکز با وزن 528/0 می‌باشد و از میان سایر معیارهای اصلی تعداد بنگاه‌ها با وزن 196/0 بیشترین اثر را در ایجاد مانع ورود در بخش صنعت دارد. از این رو بر اساس نتایج به‌دست آمده پیشنهاد می‌شود با فراهم نمودن زمینه برای حضور بنگاه‌های تازه‌وارد از طریق دادن تسهیلات مالی، اعطای مجوزها و حمایت‌های محدود و زمانبندی شده از بنگاه‌هایی که قصد ورود به بازار را دارند زمینه را برای کاهش تمرکز در بازار و افزایش تعداد بنگاه‌ها و توزیع یکسان بازار میان بنگاه‌ها فراهم نمود و گسترش بازارها و بزرگتر شدن اندازه آنها در دستور کار سیاست رقابتی قرار گیرد.