بررسی نقش امنیت در سرزندگی و حیات شبانه فضاهای عمومی شهری(نمونه موردی: خیابان امام مرند حد فاصل خیابان شهید رنجبری و خیابان هفت تیر )

تا پیش از دهه 06  قرن نوزدهم، زمان کار یا به عبارتی زمان روز، مهم‏ترین زمان زندگی محسوب می‏شد و زمان فراغت یا زمان شب، زمانی بیهوده و باقی‏مانده از روز به شمار می‏رفت؛ اما محدودیت‏های ساختار زمانی به وجود آمده از زندگی شهری، توجه‏ها را به منظور بهره‏مندی بیش تر از زمانِ در اختیار، به حیات شبانه و تداوم زندگی جمعی در ساعات پس از کار روزانه( بهترین فرصت حضور در فضای شهری که بر پایه تجربه حس شهروندی و برقراری ارتباط و تعامل با سایرین صورت می گیرد) معطوف ساخت. یکی از مولفه های اصلی در سرزندگی و حیات شبانه فضاهای عمومی شهر افزایش امنیت فضا از نظر فیزیکی و روانی است. چرا که نبود امنیت در فضاهای عمومی شهر به افزایش رفتارهای ناهنجار کمک می نماید. در نتیجه باعث کاهش حضور شهروندان در فضاهای شهری در ساعات شبانه شده و از سرزندگی فضا کاسته می شود. این مقاله با هدف پاسخگویی به اینکه چگونه می توان از طریق ارتقاء امنیت فضا به سرزندگی فضاهای عمومی شهری در ساعات شبانه دست یافت، به کمک روش تحلیل محتوای کیفی متون تخصصی ، به استخراج محورها و موضوعات مشترک امنیت در جهت نیل به سرزندگی محیط می پردازد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که چنانچه نسبت امنیت فضاهای شهری به هنگام شب- رویکردی علمی و برنامه ریزی شده اتخاذ گردد، با افزایش میزان اختلاط کاربری ها، نفوذپذیری بصری و کالبدی، نورپردازی مناسب شبانه و طراحی مناسب کالبدی محیط میزان احساس امنیت درک شده از فضا افزایش مییابد. در نتیجه می تواند ضمن بهبود کیفیت زندگی شهری، نقش مهمی در افزایش سرزندگی فضاهای شهری و ارتقای حیات شبانه فضا نیز به همراه داشته باشد.