بررسی نقش کشاورزی در پایداری جمعیت روستایی (مورد مطالعه: بخش دهدز؛ شهرستان ایذه)

کشاورزی ازجمله بخش‌های مهم اقتصاد روستایی است. به‌گونه‌ای که این بخش، تأثیرات فراوانی بر روی وضعیت اقتصادی و فعالیت‌های دیگر روستایی دارد. کشاورزی در صورت وجود شرایط مناسب، از عوامل تثبیت جمعیت، جلوگیری از مهاجرت و همچنین از ارکان مهم در راستای توسعه پایدار روستایی به شمار می‌رود. هدف این پژوهش بررسی نقش و تأثیرگذاری کشاورزی در پایداری جمعیت روستایی، به‌صورت مطالعه موردی در بخش دهدز، شهرستان ایذه است. روش تحقیق برمبنای هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش 1930 خانوار ساکن در بخش دهدز بوده که بر اساس فرمول کوکران، نمونه آماری مورد پرسش تعداد 234 سرپرست خانوار تعیین گردید. نتایج پژوهش بیانگر آن است که شاخص‌های اقتصادی و زیربنایی (کمبود اشتغال‌زایی، کمبود درآمد، کمبود تسهیلات و ضعف ساختاری و... در بخش کشاورزی، در زمینه ناپایداری جمعیت و روند افزایشی مهاجرت ها  تأثیرگذار بوده است. از طرف دیگر باوجود بهبود متوسط تولید در برخی محصولات با توجه به تغییرات کشت و زرع، کمک قابل‌توجهی به پایداری و ثبات جمعیت روستایی نشده است؛ بنابراین بخش کشاورزی منطقه موردمطالعه با توجه به آزمون (T تک نمونه‌ای) و عدد به‌دست‌آمده (کمتر از 05/0)، به دلیل ضعف ساختاری و شاخص‌های وابسته به آن، در جلوگیری از مهاجرت‌ها و پایداری جمعیت تأثیرگذار نبوده است و این بخش با توجه ضعف‌های آن، دلیل استواری برای ماندن روستاییان نمی‌باشد.