بررسی وضعیت درگاه‌های استانی ایران براساس نتایج بررسی درگاه‌های ایالتی کشورهای دیگر

حداقل پنج سال از شروع حرکت‌هایی برای حمایت و راه‌اندازی درگاه‌های دولت الکترونیک در کشور می‌گذرد و در این رابطه سرمایه‌گذاری‌هایی نیز به‌عمل آمده است. برای مشخص کردن وضعیت حاضر درگاه‌های استانی کشور جمهوری اسلامی ایران، با بهره‌گیری از فنون وب‌سنجی و با استفاده از یک تحقیق پیمایشی، ابتدا عناصری که لازم است در درگاه‌های استانی ایران جای داده شوند، طی یک بررسی در درگاه‌های ایالتی کشورهای آمریکا و استرالیا مشخص شد. هردو کشور از نظر ساختار سیاسی، به‌شیوه ایالتی اداره می‌شوند و هر ایالت، دولت داخلی مستقلی دارد که امور داخلی آن ایالت را انجام می‌دهد و موظف است خدمات لازم را برای شهروندان تأمین نماید. درگاه‌های ایالتی این کشورها انعکاسی از همین شیوه اداری مملکت هستند. بررسی درگاه‌های پنج ایالت از هریک از این دو کشور نشان داد که در مجموع عناصری وجود دارند که در همه درگاه‌ها مشترک هستند، اما بعضی از ایالت‌ها به فراخور امکانات و شرایط خود عناصر ویژه‌ای در درگاه خود تدارک دیده‌اند که ممکن است در درگاه سایر ایالت‌ها وجود نداشته باشد. این عناصر در دو سطح کلیات و جزئیات دسته‌بندی می‌شوند. پس از مشخص شدن عوامل و عناصر لازم، تک‌تک درگاه‌های موجود استانی با این ملاک‌ها مقایسه شد. نتیجه این بخش از بررسی نشان داد که عملا 23 استان از 30 استان موجود در فهرست وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران، دارای درگاه هستند و علمی‌رغم مدت زمانی که از سرمایه‌گذاری روی درگاه‌های استانی می‌گذرد، این درگاه‌ها هنوز حتی از 50 درصد عناصر لازم برخوردار نبوده و آنچه در درگاه‌های موجود به شهروندان عرضه می‌شود، صرفا وجه اطلاعاتی دارد. اطلاعاتی نیز که ارائه شده است کم‌تر به خدمات و مسائلی مربوط می‌شود که در اولویت نیازهای روزمره شهروندان است.