بررسی کارایی مواد منعقدکننده در حذف فلزات سنگین از شیرابه‌ی کارخانه‌ی کمپوست

زمینه و هدف: تصفیه‌ی شیرابه و حذف فلزات سنگین آن، جهت جلوگیری از آلودگی‌محیط امری اجتناب‌ناپذیر می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی کارایی حذف فلزات سنگین شیرابه‌ی حاصل از کارخانه‌ی کمپوست اصفهان با استفاده از منعقدکننده‌های: کلرورآهن، پلی-فریک سولفات و پلی‌آلومینیوم کلراید می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که از نوع تجربی ـ آزمایشگاهی ‌می‌باشد، نمونه‌ی شیرابه از حوضچه‌ی جمع‌آوری و ذخیره‌ی شیرابه‌ی کارخانه‌ی کمپوست اصفهان برداشت‌شد. در ابتدا، خصوصیات شیرابه شاملPH ،COD ، BOD و TSSو همچنین فلزات سنگین شامل: Zn،Cu ،Ni ، Cr و Cdبراساس روش‌های استاندارد اندازه‌گیری‌گردید. در مراحل بعد با استفاده از روش آزمایش جار اثر تغییرات دوز مواد منعقدکننده (5/0،1، 5/1،2، 5/2و 3 گرم برلیتر) وpH (4،5،6،7،8،9،11و12) برای حذف فلزات بررسی‌گردیدند و دوز موثر و pH بهینه،‌ اندازه‌گیری و بهترین منعقدکننده تعیین‌شد. یافته‌ها: در بررسی میانگین غلظت فلزات، Zn بیشترین غلظت (mg/l2/6) و پس از آن Ni، Cu، Cr وCd به‌ترتیب 15/2، 62/0،48/0و21/0میلی‌گرم برلیتر، بیشترین غلظت را در شیرابه داشتند. pH بهینه، برای ته‌نشینی شیمیایی این فلزات توسط پلی‌آلومینیوم-کلراید، کلرورفریک و پلی‌فریک‌سولفات به‌ترتیب برابر10، 7 و11 به‌دست‌آمد. غلظت بهینه هریک از سه ماده‌ی منعقدکننده‌ی مذکور به‌ترتیب 5/1، 5/1 و2 گرم در لیتر محاسبه‌شد. پلی‌فریک‌سولفات با حذف 70 تا 87 درصد فلزات سنگین و حذف50 درصد CODشیرابه، بالاترین راندمان را داشته و پس از آن به‌ترتیب پلی‌آلومینیو‌م‌کلراید با 65 تا 85 درصد و کلرورفریک با 75 تا 80 درصد در حذف فلزات سنگین قراردارند. نتیجه‌گیری: در بین سه منعقدکننده‌ی مورد مطالعه، پلی‌فریک سولفات موثرترین منعقدکننده می‌باشد و پس از آن پلی‌آلومینیوم کلراید و کلرورفریک قراردارند. باتوجه به این‌که ترکیبات پلی‌فریک سولفات و پلی‌آلومینیوم کلراید، گرانتر از دیگر مواد می‌باشند، لذا جهت انتخاب مناسب‌ترین منعقدکننده، بایستی برآورد اقتصادی براساس میزان راندمان آنها صورت گیرد.