بررسی کاهش واکه‌ای و مشخصه‌های آکوستیکی واکۀ /æ/ در لهجۀ کرمانی

هدف از این مقاله مطالعۀ کاهش واکه­ای واکۀ /æ/ در لهجۀ کرمانی است. کاهش واکه­ای فرایندی است که در هجای بدون تکیه صورت می­گیرد و طی آن واکه­های بدون تکیه تغییر یافته و به سوی واکه­های دیگر گرایش می­یابند. به منظور بررسی کاهش این واکه در لهجۀ کرمانی، تعداد 6 نفر گویشور مرد بومی زبان فارسی شرکت کرده­اند که سه نفر از آنها گویشور بومی لهجۀ کرمانی و سه نفر دیگر گویشور بومی لهجۀ معیار هستند. داده­های این تحقیق شامل 4 کلمه می­باشد که با استفاده از میکروفون Shure و نرم­افزار Praat در اتاق آکوستیک گروه زبان­شناسی دانشگاه صنعتی شریف توسط گویشوران خوانده شده و ضبط شده­اند. سپس مقدار دیرش، انرژی، فرکانس سازه­های اول، دوم و سوم، فرکانس پایه و مرکز ثقل طیفی واکۀ موردنظر اندازه­گیری شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که دیرش، انرژی و فرکانس پایۀ این واکه در لهجۀ کرمانی کمتر از دیرش، انرژی و فرکانس پایۀ آن در فارسی معیار است. همچنین، نتایج بررسی فرکانس سازه­های اول و دوم واکۀ موردنظر تأئیدی است بر این ادعا که واکۀ /æ/ در لهجۀ کرمانی گرایش به سوی مرکز دارد؛ بنابراین، این نوع کاهش واکه­ای در لهجۀ کرمانی کاهش مرکزگرا نامیده می­شود.