بررسی کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر سبزوار در سال 85 -1384

زمینه و هدف: پرستاران بزرگترین گروه ارایه دهنده خدمات در نظام سلامت می باشند و باید از کیفیت زندگی مطلوبی برخوردار بوده تا بتوانند مراقبت ها را به شکل مطلوب به مددجویان ارایه دهند. هدف از این پژوهش، تعیین کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر سبزوار می باشد. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی-تحلیلی، مقطعی است تعداد 96 نفر به صورت نمونه گیری سهمیه ای (غیر تصادفی) از پرستاران شاغل در سه بیمارستان شهر سبزوار در سال 85-1384 انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی SF36 بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی، آنالیز واریانس و همبستگی در نرم افزار SPSS استفاده گردید. یافته ها: در مورد بعد جسمی، حداقل نمره 1050 و حداکثر 2200 (میانگین 270±1720) و در مورد بعد روانی، حداقل نمره 475 و حداکثر 1400 (میانگین 24±1065) به دست آمد. کمترین میانگین نمره کیفیت زندگی پرستاران بخش دیالیز (450±2471) و بالاترین میانگین نمره کیفیت زندگی پرستاران در بخش آی سی یو (197±29.6) بود. نتیجه گیری: نمره کیفیت زندگی پرستاران در بعد روانی پایین تر از بعد جسمی بود و اکثریت آن ها کیفیت زندگی متوسط را به خود اختصاص می دادند.