برنامه ریزی توسعه اجتماع پایدار در یک ناحیة خُرد شهری، در سطح یک اجتماع محلی: محله امیرآباد شهر تهران

هدف این مقاله کوشش و آزمون ارائه سازوکار و فرآیندی برای برنامه‌ریزی توسعه اجتماع پایدار در سطح یک اجتماع محلی (محله امیرآباد شهر تهران)، به‌عنوان شیوه‌ای مبتنی بر گزینه و متمایز از شیوه‌های رایج برنامه‌ریزی در سطوح خُرد شهری در تهران است. مقاله با بررسی پایه‌های نظری دو انگاشت «پایداری» و «برنامه‌ریزی توسعه اجتماع»، زیربنای نظری تعریف برنامه‌ریزی توسعه اجتماع پایدار را ردیابی نموده و سپس با بررسی وضعیت و شرایط اجتماع و توسعه پایدار (بر اساس ویژگی‌های عینی و ذهنی) در محله، فرآیندی را برای برنامه‌ریزی توسعه اجتماع پایدار در محله امیرآباد ارائه می‌کند. در بررسی ابعاد عینی تکیة اصلی بر اطلاعات مدون قرار داشته، درحالی‌که بررسی ابعاد ذهنی مستلزم طراحی، تکمیل و پردازش پرسش‌نامه‌هایی هدفمند بوده است. همچنین نیاز به فراهم کردن پیش‌زمینه‌های لازم و توجه به قیود و تهدید‌هایی که بر تولید و اجرای برنامه‌های شهری و تشکیل یک سازوکار یکپارچة برنامه‌ریزی پایدار در سطح اجتماع اثر می‌گذارد، در فرآیند پیشنهادی مورد توجه قرار گرفته است. دستاورد مقاله، کوششی است که در تطابق دادن سازوکار و فرآیند برنامه‌ریزی توسعه اجتماع پایدار در چنین محله‌ای و نیز در تلفیق دو انگاشت «برنامه‌ریزی توسعه اجتماع» و «پایداری» با استفاده از تدوین چارچوب و فرآیند پیشنهادی برنامه‌ریزی توسعه اجتماع پایدار در محله امیرآباد انجام شده است.