تأثیر آموزش روش ایفای نقش بر حرمت خود و سازش‌یافتگی دانش‌آموزان

زمینه و هدف: کسب مهارت‌های اجتماعی از دوران کودکی برای تعامل سازنده با دیگران و سازش­یافتگی اجتماعی مطلوب ضروری است. یکی از راهکارهای مؤثر برای آموزش این مهارت‌ها، روش ایفای نقش است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش ایفای نقش در حرمت خود و سازش‌یافتگی دانش‌آموزان دختر مقطع ابتدایی انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع آزمایشی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دختر پایه سوم تا پنجم ابتدایی شهرستان خلخال در سال تحصیلی 1396-1395 بود. در مرحله غربالگری و  بر اساس کسب نمره لازم در دو پرسشنامه حرمت خود کوپر اسمیت (1967) و پرسشنامه سازش‌یافتگی سین‌ها و سینگ (1993)، از میان کل دانش‌آموزان (178 نفر) تعداد 30 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (در هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس تک‌متغیری داد‌‌ه‌ها نشان داد که آموزش ایفای نقش در حرمت خود و سازش‌یافتگی کل ‌دانش‌آموزان به‌طور معناداری مؤثر است (p<0/001). نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری داده‌ها نیز نشان داد که آموزش از طریق ایفای نقش بر هر یک از مؤلفه‌های حرمت خود (عمومی، خانوادگی، تحصیلی و اجتماعی) و سه گروه از مولفه‌های سازش‌یافتگی (عاطفی، اجتماعی و تحصیلی) تأثیر معنی‌داری دارد (p<0/001). نتیجه‌گیری: روش آموزش ایفای نقش با فراهم کردن محیطی لذت‌بخش برای یادگیری، در افزایش حرمت خود و سازش‌یافتگی دانش‌آموزان تأثیر دارد و برای آنها امکان استفاده از مهارت‌های آموخته‌شده در محیط‌های عینی زندگی را فراهم می‌نماید.