تأثیر استقرار استانداردهای ایزو 9000 بر یادگیری سازمانی در بخش‌های بالینی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

مقدمه: بیمارستان به دلیل رابطه نزدیک با بیمار و اهمیتی که خدمات بهداشتی درمانی در تندرستی جامعه دارد و همچنین به سبب ارائه خدمات فنی و حساس، از نظر یادگیری سازمانی جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده است. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر استقرار استانداردهای ایزو سری 9000 بر میزان یادگیری سازمانی در بخش‌های بالینی بیمارستان‌های عمومی، آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی می‌باشد.     روش پژوهش: در این پژوهش شاهد- موردی چهار بیمارستان عمومی، آموزشی بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی محیط مطالعه را تشکیل داده‌اند. بیمارستان شهدای تجریش و لقمان حکیم که فاقد گواهینامه استاندارد ایزو 9000 بودند، به عنوان شاهد و بیمارستان‌های شهید مدرس و آیت‌اله طالقانی که دارای گواهینامه استاندارد ایزو 9000 بودند، به عنوان مورد انتخاب شدند. تمامی سرپرستان بخش‌های بالینی این بیمارستان‌ها (100نفر) در پژوهش شرکت داده شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه و تکمیل به شیوه خود ایفا توسط پاسخگویان، گردآوری شد. برای سنجش روایی ابزار از روش تأیید اعتبار محتوا با نظرخواهی از خبرگان و برای پایایی از روش آزمون- بازآزمون استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد میانگین و انحراف معیار و برای مقایسه دو گروه از آزمون t استفاده شد .     یافته‌ها: در بیمارستان‌های فاقد گواهینامه استاندارد ایزو میانگین نمرات یادگیری در سطح فردی برابر (3.64±19.5)، در سطح گروهی (1.86±8.86) و در سطح سازمانی (8.47±34.76) گزارش شد. در بیمارستان‌های دارای گواهینامه استاندارد ایزو نمرات یادگیری در سطح فردی برابر(6.93±25.9)، در سطح گروهی (3.72±13.32) و در سطح سازمانی برابر (13.83±52.30)بود. استقرار استانداردهای ایزو 9000 بر هر سه سطح یادگیری در بیمارستان‌های مورد مطالعه تأثیر داشته است(0.005=P).     نتیجه‌گیری: مستند سازی اطلاعات بیمارستان‌ها طی فرآیند اخذ گواهینامه استاندارد ایزو 9000 باعث افزایش یادگیری سازمانی می‌شود.