تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

مقدمه: امروزه بیماری‌های غیرواگیر به علت پدیده نوسازی جوامع، پیشرفت فناوری و تراکم جمعیت در مناطق شهری و گرایش افراد به عادات نامناسب شیوع گسترده‌ای پیدا نموده‌اند. بیماری‌های قلبی و عروقی از این نوع اختلالات و شایع‌ترین علت مرگ و میر در بیشتر کشورهای جهان و ایران و مهم‌ترین عامل از کارافتادگی است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی است. روش: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی بوده که برروی کلیه بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی بستری در بخش سی‌سی‌یو بیمارستان منتخب انجام شد (72 نفر در دو گروه آزمون و شاهد). نمونه‌گیری به روش در دسترس و سپس تخصیص تصادفی انجام شد. برای گروه آزمون الگوی توانمندسازی خانواده محور با چهار مرحله تهدید درک شده به روش بحث گروهی، خودکارآمدی به روش مشکل گشایی، عزت نفس به روش مشارکت آموزشی و ارزشیابی فرآیندی و برآیندی و برای گروه کنترل مراقبت رایج اجرا شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل متغیرهای دموگرافیک، ابزارهای تخصصی الگوی توانمندسازی خانواده محور و ابزار کیفیت زندگی SF-36 بود. به منظور تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری کای‌دو، تی‌مستقل و زوجی، یو من‌ویتنی، رتبه علامت‌دار ویلکاکسون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: براساس آزمون آماری تی‌مستقل در 8 بعد کیفیت زندگی دو گروه قبل از مداخله همسان بودند (05/0p>) اما بعد از مداخله اختلاف معناداری با هم داشتند (05/0p