تأثیر تلقیح بذر با ازتوباکتر و سودوموناس و زمان مصرف کود نیتروژنه بر عملکرد، کارایی مصرف کود و سرعت پر شدن دانه آفتابگردان

به منظور بررسی زمان مصرف کود نیتروژنه و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد بر عملکرد، کارایی مصرف کود، سرعت و دوره موثر پر شدن دانه آفتابگردان، آزمایشی در سال زراعی 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اول شامل زمان مصرف کود نیتروژنه در سه سطح ( در مرحله چهار تا شش برگی،  مرحله غنچه­دهی و مرحله گل­دهی)، (در مرحله چهار تا شش­برگی،  مرحله غنچه­دهی)، ( در مرحله چهار تا شش برگی،  مرحله غنچه­دهی و  مرحله گل­دهی) به ترتیب به صورتN1، N2و N3و عامل دوم شامل تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در چهار سطح (عدم تلقیح، تلقیح بذر با باکتری های ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5، سودوموناس پوتیدا سویه 9 و سودوموناس پوتیدا سویه 41) بودند. نتایج نشان داد که حداکثر وزن تک بذر، طول دوره مؤثر پر شدن دانه، عملکرد دانه و زیستی، وزن هزار دانه، تعداد دانه در طبق، ارتفاع بوته، قطر طبق و قطر ساقه در سطح دوم از زمان مصرف نیتروژن و تلقیح بذر با ازتوباکتر به دست آمد. بیشترین کارایی مصرف نیتروژن در کاربرد نیتروژن به صورت N2 و تلقیح بذر با ازتوباکتر و کم ترین آن در کاربرد به صورتN1 و عدم تلقیح بذر با باکتری مشاهده شد. به نظر میرسد به منظور افزایش عملکرد، کارایی مصرف کود، سرعت و دوره مؤثر پر شدن دانه می­توان تلقیح بذر با ازتوباکتر در مصرف کود به صورت N2 را پیشنهاد نمود.