تأثیر تنش شوری بر انواع پروتوکلروفیلید گندم (Triticum aestivum)

هدف: تأثیر تنش شوری بر مراحل اولیه نمو نهال‌های گندم اتیوله مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش‏ها: دانه ارقام مقاوم و حساس گندم در تاریکی و در محیط غذایی دارا یا فاقد 200 میکرو مول NaCl رشد کردند. میزان پروتوکلروفیلید گیاهان با روش اسپکتروسکوپی محاسبه شد. طیف فلورسانس گیاهان در دمای پایین (196- درجه سانتی‏گراد) ثبت شد. فلورسانس انواع پروتوکلروفیلید، که در محدوده 655 و 633 نانومتر دارای قله‌هستند، محاسبه شد. همچنین نسبت کلروفیلید  تازه تشکیل شده به پروتوکلروفیلید نانور ‌فعال در برگ‌هایی که به آنها فلاش تابانیده شده بود محاسبه گردید. این محاسبه میزان تغییر شکل نوری را نشان می‌دهد. میزان کلروفیل a نیز بعد از قرار گرفتن نمونه‌ها در نور، با روش اسپکتروسکوپی، اندازه‌گیری شد. در هر آزمایش حداقل پنج تکرار مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج: تیمار شوری در هر دو رقم منجر به افزایش قابل ملاحظه میزان پروتوکلروفیلید در نمونه‌های اتیوله و کلروفیلید در نمونه‌های نور دیده گردید. تنش شوری بر نسبت پروتوکلروفیلید نور‌فعال به نانور ‌فعال و کلروفیلید تازه تشکیل شده موثر بود. تفاوت در رشد، بین نمونه‌های تیمار شده و شاهد کاملا مشخص بود. برگ‌های حاصل از گیاهان پیش تیمار شده با شرایط تنش شوری و در تاریکی بعد از قرار گرفتن در روشنایی و در محیط تنش (دارای 200 میکرو مول نمک اضافی) کلروفیل a بیشتری نسبت به گیاهان رشد یافته در محیط شاهد و در تاریکی که تحت شرایط مشابه نمونه‌های فوق الذکر قرار گرفتند تولید کردند. نتیجه گیری: به نظر می‌رسد افزایش پروتوکلروفیلید بلند موج، بخشی از مکانیسم حمایتی در برابر تنش شوری است.