تأثیر دوره‌های زمانی مختلف تمرین استقامتی بر فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی سرم موش صحرایی

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت سیستم آنتی‌اکسیدانی و اثر آن بر واکنشهای زنجیره‌ای رادیکال‌های آزاد، هدف از انجام این تحقیق، تعیین تأثیر دوره‌های مختلف زمانی تمرین استقامتی بر میزان آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی سوپر‌اکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پر‌اکسیداز (GPX)سرم موشهای نر ویستار بود. بیشتر تحقیقات پیشین، اثر تمرینات سرعتی و شدید کوتاه مدت را بر آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی مد نظر قرار داده‌اند، در حالی که بررسی اثر سازگاری با تمرینات استقامتی با شدت متوسط، احتیاج به تحقیقات بیشتری دارد. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی 62 سر موش‌ نر ویستار به طور تصادفی در سه گروه تجربی و سه گروه کنترل قرار داده شدند. گروههای تجربی به ترتیب 6، 9 و 12 هفته، و مدت 5 روز در هفته، بر روی تردمیل به تمرین پرداختند که از سرعت 10 متر در دقیقه و مدت 10 دقیقه تمرین در هر روز، به سرعت 25 متر در دقیقه و مدت 60 دقیقه در روز رسیدند. گروههای کنترل نیز سه روز در هفته با سرعت 10 متر در دقیقه و مدت 10 دقیقه روی تردمیل راه می‌رفتند. پس از تمرینات، موشها بیهوش شدند و نمونه‌های سرم از قلب آزمودنیها جمع‌آوری گردید. سپس میزان فعالیت آنزیم‌های SOD،CAT وGPX در سرم به روش رنگ‌سنجی آنزیمی مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. از آزمون‌ t مستقل برای تحلیل فرضیات استفاده گردید (05/0α=). یافته‌ها: داده‌های این تحقیق نشان داد که 6، 9 و 12 هفته تمرین استقامتی، تأثیری بر میزان آنزیم SOD و GPX سرم موشها نداشت، اما 9 هفته تمرین استقامتی میزان فعالیت آنزیم‌کاتالاز را به طور معنی‌داری افزایش داد (فعالیت آنزیم کاتالاز در گروه تجربی (U/mL) 43/2±09/24 و در گروه کنترل (U/mL) 81/3±76/18 مشاهده شد (05/0 (P≤. نتیجه‌گیری: احتمال دارد که افزایش معنی‌دار میزان فعالیت آنزیم کاتالاز پس از 9 هفته تمرین استقامتی با شدت 65% VO2max به دنبال افزایش تولید H2O2 در این مدت رخ داده باشد. از طرف دیگر، با ادامه تمرین به مدت 12 هفته، فعالیت این آنزیم مجدداً به میزان سطوح اولیه خود بازگشت. از این رو می‌توان گفت که شاید افزایش مدت تمرین با شدت مذکور باعث بروز سازگاری در سیستم آنتی‌اکسیدانی شده و یا میزانهای طبیعی آنزیم‌های SOD و GPX کفایت لازم برای خنثی کردن واکنشهای اکسیداسیون را داشته‌اند.