تأثیر شدت بیماری انسدادی مزمن ریه بر عوارض پس از جراحی بای‌پاس عروق کرونر

زمینه و هدف: سیگار عاملی مهم در ایجاد بیماری‌های قلبی و ریوی است. بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) در افراد کاندید جراحی بای ‌پاس عروق کرونر (CABG) شایع می‌باشد. تعیین شدت COPD بر اساس اسپیرومتری می‌باشد. هدف این مطالعه، مقایسه‌ میزان بروز عوارض CABG در مبتلایان به COPD با شدت‌های متفاوت و افراد بدون COPD بوده است. روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بود. در این مطالعه 125 فرد بالای 40 سال که CABG شدند، بر اساس اسپیرومتری قبل از جراحی در 4 گروه بدون COPD (60 نفر)، خفیف (29 نفر)، متوسط (24 نفر) و شدید (12 نفر) قرار گرفتند. اسپیرومتری با دستگاه اسپیرومتر MIR ساخت کشور ایتالیا انجام شد. میزان بروز مرگ و عوارض مختلف از قبیل حوادث قلبی عروقی و تنفسی تا 30 روز پس از جراحی ثبت شد. تحلیل آماری داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های 2χ، Fisher's exact و آنالیز واریانس انجام شد. 0/05˂P به‌عنوان سطح معنی‌داری ارتباط بین متغیر‌ها در نظر گرفته شد. یافته‌ها: عوارضی که بین گروه‌ها اختلاف معنی دار داشت شامل فیبریلاسیون دهلیزی (AF) و هذیان بود. میزان فراوانی AF در گروه‌های مختلف: بدون COPD (10%) 6، COPD خفیف (70/2%) 6، متوسط (29/2%) 7 و شدید (41/7%) 5 بود (0/02=P) و هذیان: بدون COPD (5%) 3، COPD خفیف (3/4%) 1، متوسط (12/5%) 3 و شدید (41/7%) 5 بود (0/003=P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه، COPD متوسط و شدید ممنوعیت CABG نیست بلکه بیماران باید قبل از جراحی ارزیابی دقیق شده و درمان‌های لازم توسط پزشک متخصص انجام شود تا بتوانند جراحی را با ریسک قابل‌قبول تحمل کرده و از درمان مذکور سود ببرند.