تأثیر فاصله‌دهی تمرین بر یادگیری و قضاوت از یادگیری دقت فورهند درایو تنیس روی میز

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر توزیع تمرین بر اکتساب، یادداری با فواصل متفاوت یک و هفت روز و همچنین قضاوت از یادگیری دقت فورهند درایو تنیس روی میز بود. به همین منظور 32 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سنی 24-18 که واحد تخصصی یک و دو تنیس روی میز را گذرانده بودند، به‌صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرینی فاصله‌دار و انبوه تقسیم شدند. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق ضربة فورهند درایو تنیس روی میز بود. آزمودنی‌ها پس از شرکت در پیش‌آزمون، در مرحلة اکتساب گروه تمرینی انبوه 240 ضربه را در یک روز و گروه تمرینی فاصله‌دار 60 ضربه را در 4 روز متوالی اجرا کردند. بعد از مرحلة اکتساب از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا به پیش‌بینی و قضاوت از عملکرد خود در آزمون یادداری بپردازند. سپس نیمی از افراد گروه‌های تمرینی در آزمون یادداری یک‌روزه و نیمی دیگر از افراد گروه‌های تمرینی در آزمون یادداری هفت‌روزه شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس دوراهه با اندازه‌های تکراری تحلیل شد. نتایج تفاوت معناداری را در گروه تمرینی فاصله‌دار نسبت به گروه انبوه در اکتساب، یادداری یک و هفت روز و قضاوت از یادگیری نشان داد (05/0P<). در واقع یافته‌ها نشان می‌دهد فاصله‌دهی در جلسات تمرین بر اکتساب و یادداری و همچنین قضاوت از یادگیری تأثیر دارد. ازاین‌رو یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد فاصله‌دهی در جلسات تمرین بر بهبود عملکرد و یادگیری تأثیر دارد. همچنین وقتی فراگیران به پیش‌بینی و قضاوت از عملکرد خود می‌پردازند، راهکارهای مناسب برای مواجهه با شرایط تمرینی خود تجربه می‌کنند و می‌تواند عامل مؤثری بر پیشرفت اجرا محسوب شود.