تأثیر مراقبه عشق‌ورزی-مهربانی بر کارکردهای اجرایی و بهزیستی روان‌شناختی سالمندان

مقدمه: افزایش جمعیت سالمند پیامدهای اقتصادی-اجتماعی برای ایران دارد. یکی از مشکلاتی که سالمندان با آن مواجه هستند کاهش توانایی‌های شناختی و کارکردهای اجرایی است که می‌تواند مشکلات عدیده‌ای در زندگی روزمره آن­ها ایجاد کند. هدف از اجرای این پژوهش تعیین اثر مداخله مراقبه عشق‌ورزی-مهربانی بر کارکردهای اجرایی و بهزیستی روان‌شناختی سالمندان 74-65 سال بود. مواد و روش‌ها: در یک طرح تجربی به شیوه پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل که در زمستان ۹۷ در شهر تهران انجام شد، 50 سالمند 74-65 ساله به طور تصادفی در گروه‌های کنترل و آزمایش قرار داده شدند. بر روی همه آزمودنی‌ها آزمون ادن‌بروک، آزمون کارکردهای اجرایی و آزمون بهزیستی روان‌شناختی ریف اجرا شد، سپس در گروه آزمایش، مداخله عشق‌ورزی-مهربانی اجرا شد و آزمون کارکردهای اجرایی و بهزیستی روان‌شناختی به‌عنوان پس‌آزمون تکرار شدند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد گروه آزمایش در متغیر‌های توجه (340/58F=، 001/0p<، 632/0η2=)، حافظه فعال (959/11F=، 001/0p<، 260/0η2=)، انعطاف‌پذیری شناختی (823/15F=، 001/0p<، 318/0η2=)  و بهزیستی روان‌شناختی (846/18F=، 001/0p<، 357/0η2=) بهبود‌های معنی‌دار داشتند. در متغیر‌های سرعت پردازش و حل مسئله تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان نتیجه‌گیری کرد که آموزش مراقبه عشق-ورزی مهربانی به سالمندان و انجام آن می‌تواند بر بهزیستی روان‌شناختی و کارکردهای اجرایی مؤثر باشد و انتظار می‌رود بر کیفیت زندگی سالمندان اثرات مثبتی بگذارد.