تأثیر نوروفیدبک بر پرخاشگری و نشانه های بالینی وسواس- بی اختیاری دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی

زمینه و هدف:  نشانه­های بالینی وسواس- بی­ اختیاری و پرخاشگری موجب آسیب قابل ملاحظه در کنش­ وری عاطفی و اجتماعی مبتلایان به اختلال نارسایی توجه- فزون ­کنشی می­ شود که لازم است روش‌های مناسب تشخیصی و درمانی برای این گروه از کودکان در نظر گرفته شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر نوروفیدبک بر پرخاشگری و نشانه­ های بالینی وسواس- بی ­اختیاری دانش­ آموزان پسر مبتلا به اختلال نارسایی توجه- فزون­کنشی بود. روش: روش پژوهش شبه ­آزمایشی و در چهارچوب طرح­ های پیش­ آزمون- پس ­آزمون بود. جامعه آماری شامل دانش ­آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- فزون ­کنشی شهر تهران بود که در سال 1395 به مراکز خدمات روان ­شناختی و مشاوره این شهر مراجعه کردند.  نمونه شامل 24 دانش­ آموز پسر 10 تا 14 ساله بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با انتساب تصادفی به طور مساوی در گروه آزمایشی و گروه گواه  قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تشخیصی کوتاه اختلال نارسایی توجه- فزون­کنشی کانرز (1999)، مقیاس یل- براون (1989) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992)، بود. برنامه مداخله­ای درمان نوروفیدبک طی 33 هفته متوالی به صورت 3 جلسه نیم­ ساعته در هر هفته اجرا شد. داده ­های به‌دست‌آمده به روش تحلیل کوواریانس تک ­متغیری چندمتغیری تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان داد که درمان نوروفیدبک منجر به کاهش معنا­داری در نمرات نشانه­ های بالینی وسواس و تمامی مؤلفه‌های پرخاشگری در دانش ­آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- فزون­ کنشی شده است (0/05P<). نتیجه‌گیری: بنا بر نتایج این مطالعه، به نظر می ­رسد درمان مبتنی بر نوروفیدبک می ­تواند درمان اثربخشی در زمینۀ نشانه­ های وسواس- بی­اختیاری و  پرخاشگری در دانش ­آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- فزون­ کنشی باشد.