تأثیر نوع اتصال در لایة میانی و نوع روکش در لایة سطحی بر خواص مکانیکی تخته‏ ردیفی

این پژوهش به بررسی تأثیر نوع اتصال سربه‏سر باریکه‏های چوبی گز شاهی به‌کار‌رفته (ساده، مورب و نیم‌و‌نیم) در لایة میانی تخته‏ردیفی، گونة روکش چوبی به‌کار‌رفته در لایه‏های سطحی (نراد، راش، و بلوط) و نیز نسبت وزنی رزین‌ملامین‌فرمالدئید به اوره‌فرمالدئید در خط چسب (0:100، 25:75 و 50:50) بر روی خواص مکانیکی تخته‏ردیفی پرداخته است. نتایج نشان دادند که نوع اتصال تأثیر معناداری بر مقاومت خمشی (MOR) و مدول الاستیسیته (MOE) می‏گذارد؛ به‌طوری‌که بیشترین مقاومت‏ها را تخته‏هایی داشته‏اند که در لایه‏های میانی از اتصال نیم‏و‏نیم استفاده شده است. معلوم شد که نوع روکش و نسبت رزین MF به UF نیز تأثیر معناداری بر خواص مقاومتی داشته است. همچنین، نتایج نشان داد که اختلاف بین مقاومت‌های تخته‌های متقاطع با موازی معنادار بوده است؛ به‌طوری‌که تخته‏های متقاطع مقاومت‏های بیشتری نسبت به تخته‌های موازی دارند. به‌طور‌کلی، تخته‏هایی که در لایة میانی باریکه‏های چوبی با اتصال نیم‏و‏نیم و با روکش نراد با رزین ملامین‏اوره‌فرمالدئید با نسبت 50:50 ساخته شده‏اند، بیشترین مدول گسیختگی (متقاطع N/mm2 48/48 و موازی N/mm2 50/40) و بیشترین مدول الاستیک (متقاطع N/mm2 9153 و موازی N/mm2 5962) را داشتند.