تأثیر هشت هفته تمرین قدرتی- استقامتی بر سطوح سرمی AGRP، هورمون رشد، تغییرات اشتها و وزن بدن در زنان یائسه

مقدمه: یائسگی با تغییرات فیزیولوژیکی، روانی و اجتماعی نظیر افسردگی، افزایش وزن و اختلالات اشتها همراه است. پروتئین وابسته به آگوتی (AGRP) یک پپتید مترشحه از هسته کمانی هیپوتالاموس است که نقش مهمی در تعادل انرژی، کنترل وزن و دریافت غذا ایفا می‌کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر 8 هفته تمرین ترکیبی (قدرتی و استقامتی) بر سطوح سرمی پروتئین وابسته به آگوتی (AGRP)، هورمون رشد، تغییرات اشتها و وزن بدن در زنان یائسه انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1393 بر روی 40 نفر از زنان سالمند یائسه بازنشسته آموزش و پرورش مراجعه‌کننده به پایگاه قهرمانی شهرستان شهرکرد انجام شد. افراد به طور تصادفی ساده در یکی از چهار گروه تمرین استقامتی+ قدرتی (E+S)، قدرتی+ استقامتی (S+E)، ترکیبی چرخشی (CI) و کنترل قرار گرفتند. برنامه‌های تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرین استقامتی شامل کار بر روی دوچرخه ثابت و برنامه تمرین قدرتی شامل چند تمرین منتخب بالاتنه و پایین تنـه بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های تی‌وابسته و آنالیز واریانس یک ‌طرفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: پس از 8 هفته تمرینات ترکیبی اختلاف معنی‌داری در بین چهار گروه در توده‌ بدنی (017/0=p) و شاخص توده بدنی (023/0=p) وجود داشت، اما در مقادیر AGRP (07/0=p) و هورمون رشد (35/0=p) اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. با وجود افزایش معنی‌دار احساس سیری در گروه S+E (05/0>p) اختلاف معنی‌داری در مقادیر این شاخص بین 4 گروه مشاهده نشد (4/0=p). نتیجه‌گیری:انجام تمرینات ترکیبی با هر ترتیبی می‌تواند منجر به بهبود ترکیب بدن شود، اما تمرینات با ترکیب متفاوت در مدت 8 هفته نمی‌تواند تغییر معنی‌داری در AGRP، اشتها و هورمون رشد افراد سالمند ایجاد کند، لذا تمرینات با دوره طولانی‌تر پیشنهاد می‌گردد.