تاثیر سطوح سرمی اینترلوکین-6 بر روی هایپرآلژزی و بیان گیرنده های اوپیوئیدی Mu نخاعی در طی التهاب مزمن ایجاد شده به وسیله ی ادجوانت کامل فروند

سابقه و هدف: IL-6 سایتوکاینی دارای خصوصیات دوگانه القاء کننده و ضد التهاب است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات IL-6 بر روند هایپرآلژزی، ادم و تغییرات بیان گیرنده های اوپیوئیدی مو نخاعی در طی مراحل مختلف آرتریت مزمن (AA) ناشی از تزریق CFA) Complete Freund’s Adjuvant)، در موش های صحرایی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کاربردی- بنیادی، آرتریت به وسیله ی یک بار تزریق کف پایی CFA در موش های صحرایی ایجاد شده و به 4 گروه، و هر گروه به سه زیرگروه 6 تائی، تقسیم شدند. آنتی IL-6 به دو صورت روزانه و هفتگی در طی 21 روز مطالعه تزریق شد. میزان بیان گیرنده های اوپیوئیدی مو (mOR) نخاعی به وسیله ی تکنیک وسترن بلاتینگ تعیین شد.نتایج: تیمار روزانه با آنتی بادی anti-IL-6 به طور مشخصی باعث کاهش ادم پا در گروه AA در مقایسه با گروه کنترل AA شد (001/0=P)، درحالی که تزریق روزانه و هفتگی anti-IL-6 هایپرآلژزی را در گروهایی که با آنتی بادی تیمار شده بودند، در روزهای 14 و 21 به طور مشخصی افزایش داد (به ترتیب، 001/P=0/01 P=0). آنتی بادی IL-6 به صورت وابسته به زمان باعث افزایش هایپرآلژزی و کاهش مشخص بیان mOR (به ترتیب، 01/P=0/001 P=0) در طی تیمار با آنتی IL-6 در روزهای 14 و 21 بعد از تزریق CFA شد. نتیجه گیری: این مطالعه اهمیت ارتباط وابسته به زمان بین سطوح سرمی 6-ILو هایپرآلژزی طی آرتریت مزمن را نشان داده و نتایج آن پیشنهاد می کند که طی درمان های ضد التهابی با داروهای ضد سایتوکاینی مانند anti-IL-6 توجه به مرحله بیماری التهابی آرتریت روماتویید بسیار مهم است.