تاثیر فلوراید آب آشامیدنی بر میزان پوسیدگی دندان در کودکان نورآباد ممسنی در سال 1387

مقدمه: غلظت فلوئور در آب آشامیدنی در مقادیر کمتر از استاندارد باعث بروز پوسیدگی دندان و در مقادیر بالاتر از حد استاندارد باعث فلوئوروزیس استخوانی و دندانی می شود. در این تحقیق ارتباط بین غلظت فلوراید آب آشامیدنی و میزان پوسیدگی دندان در کودکان 7 منطقه از شهرستان نورآباد ممسنی بررسی شده است. مواد و روش‌ها: میزان فلوراید آب آشامیدنی توسط روش SPADNS اندازگیری شد. تعداد 3349 کودک در چهار محدوده سنی 6، 9، 10 و 12 سال مورد آزمایش قرار گرفتند و هم چنین هر 28 دندان کودکان مورد معاینه قرار گرفت. آب مصرفی این شهرستان از آب‌ های زیرزمینی تامین می‌شود. جمعیت مورد آزمایش از نظر شرایط زندگی(اجتماعی-اقتصادی) و نژادی دارای وضعیت مشابهی بودند. یافته‌های پژوهش: میزان فلوراید آب آشامیدنی در این 7 منطقه از رنج 53/0 تا 1/0 میلی‌گرم بر لیتر متغیر بود. میزان پوسیدگی دندان دائمی(Dt) از محدوده 13/0 تا 34/0 و میزان پوسیدگی دندان شیری(dt) از رنج 5/0 تا 9/3 متغیر بودند. با وجود این که میزان فلوراید آب از حد استاندارد پایین‌تر بود، میزان پوسیدگی دندان هم از حد استاندارد ایران پایین‌تر است. با انجام آنالیز رگرسیون خطی مشخص شد که بین غلظت فلوراید آب آشامیدنی و میزان پوسیدگی دندان ارتباط خطی مستقیم بسیار ضعیفی وجود داشت. بحث و نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می دهد که در غلظت های پایین فلوراید آب آشامیدنی(10-53 میلی گرم بر لیتر) در پیش گیری از پوسیدگی دندان تاثیر قابل ملاحظه ای ندارد.